Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

Starbucks: Μόνο 26,5% καπέλο




Bλέπετε δύο αποδείξεις:
Starbucks στη Βαρκελώνη και στην Αθήνα
.

Ακριβώς τα ίδια προϊόντα. Cappuccino Grande και Espresso (στην Ελλάδα τον λένε μικρό και προσπαθούν να πουλήσουν και τον μεγαλύτερο προς 2.70)Με μια βδομάδα διαφορά...
Σε κεντρικό δρόμο και τα δύο.
Πακέτο και τα δύο.
Σε χώρες με κοντινό βιοτικό επίπεδο και τα δύο..
Σύγκριση σε πιο ομοειδή προϊόντα δε γίνεται.
Και δεν υπάρχει καμία άλλη από τις παραμέτρους που τάχα επηρεάζουν την τιμή, ούτε πρόστιμα από τους Δήμους, ούτε φραντσάιζ, ούτε τίποτα. Ο όμιλος που το έχει εδώ φαίνεται στην απόδειξη, εξάλλου οι τιμές είναι ίδιες σε όλη την Ελλάδα.

Διαφορά προ φόρων: Cappuccino +21% , εσπρέσο +37,5% , συνολικός λογαριασμός +26,5% .
Γιατί λοιπόν; Η μόνη εξήγηση που μένει είναι ότι εδώ είμαστε πιο θύματα από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Έχετε κάποια άλλη;
ΥΓ Οι Ισπανοί πληρώνουν ΦΠΑ 7%, εμείς 9%, αλλά συνέκρινα τις τιμές πιο φόρων για να είναι πιο σωστή η σύγκριση."

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ.....

Θλιβερές συγκρίσεις........


Άνοιξαν τα σχολεία. Για κάποιους ένα ευχάριστο και μοναδικό γεγονός, για τους περισσότερους θλιβερό. Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές.

Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους. Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών.

Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία.

Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.

Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν.

Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα)αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία.

Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση». Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο.

Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας).

Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς.

Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.Οταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι φινλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Ολη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση. Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος.

Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;

Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Οποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση.

Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».

Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;

Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!!Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial.

Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο.

Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους. Οι φινλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Αιτία πολέμου η εκταφή του (πρώτου) gay αγίου!


Οταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποφάσιζε να αγιοποιήσει τον καρδινάλιο Νιούμαν, δεν φανταζόταν ότι θα σκόνταφτε στην εκταφή. Η διαδικασία αυτή φαίνεται ότι αντίκειται στην τελευταία επιθυμία του μέλλοντα αγίου, που ήταν να μείνει στην αιωνιότητα θαμμένος δίπλα στον στενό του φίλο, τον πατέρα Αμβρόσιο!
Οπως αναφέρει η «Daily Mail», για περισσότερες από τρεις δεκαετίες οι δύο άνδρες ήταν αχώριστοι και ζούσαν σαν παντρεμένο ζευγάρι. Μάλιστα, το πόσο κοντά είχαν έρθει οι δυο τους φαίνεται από τη δήλωση του Νιούμαν λίγο μετά το θάνατο του Αμβρόσιου το 1875: «Πίστευα πάντα ότι καμία απώλεια δεν συγκρίνεται μ' εκείνη του συζύγου, όμως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η θλίψη κάποιου άλλου μπορεί τώρα να είναι μεγαλύτερη από τη δική μου».
Ο καρδινάλιος Νιούμαν είχε εκφράσει τουλάχιστον τρεις φορές την έντονη επιθυμία του να θαφτεί μαζί με τον φίλο του, ενώ λίγες εβδομάδες πριν από το θάνατό του, το καλοκαίρι του 1890, την είχε διατυπώσει και γραπτώς αναφέροντάς την ως την «τελευταία, επιτακτική επιθυμία»...
Η επιθυμία του καρδινάλιου πραγματοποιήθηκε και επί 118 χρόνια οι δύο φίλοι μοιράζονταν τον ίδιο τάφο. Αν όμως τώρα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μπει ανάμεσά τους, θα τους χωρίσει για πάντα, γεγονός που μια μερίδα του κόσμου θεωρεί απροκάλυπτη ομοφοβική καταδίωξη! «Κάτι τέτοιο παραβιάζει την επιθυμία του καρδινάλιου Νιούμαν να θαφτεί για πάντα δίπλα στον σύντροφό του» είπε ο Πίτερ Τάτσελ, εκπρόσωπος οργάνωσης για τα δικαιώματα των γκέι, χαρακτηρίζοντας την εκταφή του καρδινάλιου πράξη ασέβειας και θρησκευτικής βεβήλωσης. «Είναι μια επαίσχυντη, επονείδιστη προδοσία προς τον καρδινάλιο Νιούμαν από την Καθολική Εκκλησία, που ως γνωστόν μισεί τους γκέι» συμπλήρωσε.
Μάλιστα, η τοποθέτησή του βρήκε ιδιαίτερη απήχηση καθώς, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση που διενήργησε η εφημερίδα «Church Times» στους αναγνώστες της, από αυτούς συμφωνεί μαζί του το 80%! Παρ' όλα αυτά, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επιμένει ότι η εκταφή του καρδινάλιου αποτελεί μέρος της καθορισμένης διαδικασίας για την προετοιμασία της αγιοποίησης και δεν έχει καμία σχέση με την προσωπική του ζωή. Μάλιστα κατηγορεί την οργάνωση για τα δικαιώματα των γκέι ότι αντιδρά κατ' αυτό τον τρόπο επειδή έτσι τη συμφέρει.
Σε δηλώσεις του στο Radio 4 του BBC ο Οστιν Αϊβερι, πρώην σύμβουλος του καρδινάλιου Κόσμακ Μέρφι Ο'Κόνορ, επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας Αγγλίας και Ουαλίας είπε ότι κανείς δεν αμφισβητεί την αγάπη του καρδινάλιου Νιούμαν προς τον πατέρα Αμβρόσιο, τονίζοντας όμως ότι είναι λάθος να ανατρέχει κανείς στη βικτοριανή περίοδο, τότε που «αυτές οι έντονες, παθιασμένες αλλά εντελώς αγνές σχέσεις μέσα στην αγγλο-καθολική κοινότητα ήταν πολύ συνηθισμένες».
Οπως και να 'χει, η εκταφή -άρα και η απομάκρυνση της σορού του Νιούμαν από το πλευρό του φίλου του- θα αναζωπυρώσει τη διαμάχη που υπάρχει για το ρόλο της ομοφυλοφιλίας τόσο στην Αγγλικανική όσο και στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. «Δεν νομίζω ότι μπορούν να κάνουν σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτή η σχέση» είπε αναφερόμενος στους εκπροσώπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ο Μάρτιν Πρέντεργκαστ, υπέρμαχος των ομοφυλόφιλων στην Εκκλησία. «Ας μη φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε ότι ο καρδινάλιος Νιούμαν πέρασε τις δικές του δοκιμασίες και παρ' όλα αυτά κατάφερε να τις αντιμετωπίσει με θετικό τρόπο, χωρίς να εκθέτει τη δέσμευσή του για αγαμία».
Αντικείμενο συζήτησης η σεξουαλική ταυτότητά του
Ποια είναι όμως η αλήθεια για τον Νιούμαν; Ηταν γκέι; Ή οι στενές φιλίες του με συναδέλφους του ήταν αγνές και παρεξηγήθηκαν υπό το πρίσμα της εποχής; Ο καρδινάλιος Νιούμαν ήταν γιος φούρναρη και γεννήθηκε το 1801. Χειροτονήθηκε το 1823 στην Αγγλικανική Εκκλησία, αλλά το 1844 προσχώρησε στον καθολικισμό και στη συνέχεια ίδρυσε τον πρώτο αγγλικό ευκτήριο οίκο στο Μπέρμιγχαμ, αλλά κι ένα κολέγιο στο Δουβλίνο που σήμερα είναι γνωστό ως University College. Το 1879 έγινε καρδινάλιος. Πάντως, τα ερωτήματα για τη σεξουαλικότητά του υπήρχαν ακόμη και την εποχή που ζούσε. Μάλιστα, το 1864 ο συγγραφέας και ιστορικός Τσαρλς Κίνγκσλεϊ εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του, η οποία ώθησε τον καρδινάλιο να γράψει την «Apologia Pro Vita Sua», στην οποία αμύνεται της ευαίσθητης άποψής του για το τι εστί «αρρενωπότητα».

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Φυλακή για πεθερές!


Κρυφή επιθυμία των απανταχού παντρεμένων; Λεπτομέρεια ενός ιδανικού κόσμου; Στην Ινδία είναι πραγματικότητα! Είναι ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο, στην οποία λειτουργούν φυλακές πεθερών-πεθερικών!


Βέβαια, για να υπάρχει τέτοια φυλακή, κάτι περίεργο θα πρέπει να συμβαίνει στην κοινωνία αυτή. Το περίεργο (μέχρι πρότινος και ελληνική πραγματικότητα) είναι η προίκα. Στην Ινδία, λοιπόν, απαγορεύεται πλέον δια νόμου η προίκα.

Επειδή, ωστόσο πρόκειται για βαθιά ριζωμένη παράδοση, κάποιοι εξακολουθούν να την "ζητούν". Η νομοθετική ρύθμιση του θέματος προέκυψε αφού ένας μεγάλος αριθμός γυναικών, των οποίων οι οικογένειες αδυνατούσαν να δώσουν στο γαμπρό προίκα, θανατώνονταν.

Το θανάσιμο αμάρτημα του να ζεις στην Ινδία, να είσαι γυναίκα και να μην μπορείς να προσφέρεις ικανοποιητική προίκα στο γαμπρό, είχε ως αποτέλεσμα γύρω στις 5.500 γυναίκες να θανατωθούν στην Ινδία το 1996, ενώ τον περασμένο χρόνο ο αριθμός αυτός έφτασε τις 7.000.

Μια συνήθης μέθοδος θανάτωσης των γυναικών ήταν από τους ίδιους τους αρραβωνιαστικούς (ή συζύγους εάν ήδη είχε γίνει ο γάμος), οι οποίοι όταν διαπίστωναν όταν δεν τους έδινε η οικογένεια της νύφης προίκα αναλόγου ύψους, έβαζαν τη νύφη φωτιά αφού την περιέλουζαν με πετρέλαιο. Στη συνέχεια οι πολεμόχαρες πεθερές δήλωναν στην αστυνομία ότι η νύφη κάηκε καθώς μαγείρευε στην κουζίνα!!!

Τώρα που ο θεσμός της προίκας είναι παράνομος, κάποιες νύφες ήδη ειδοποίησαν την αστυνομία όταν οι πεθερές γινόταν..."απαιτητικές" με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί έκτοτε αρκετά προικοσκάνδαλα!!