Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Tα "οφέλη" της COCA COLA


Τα πρώτα 10 λεπτά:




10 κουταλιές ζάχαρης εισχωρούν στο σύστημά σας. Είναι το 100% της προτεινόμενης ημερήσιας δόσης για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ, που κόβει τη γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας.

20 λεπτά:

Το ζάχαρό σας προκαλεί μια έκρηξη ινσουλίνης. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή).

40 λεπτά:

Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί. Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Οι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.

45 λεπτά:

Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί και η ηρωίνη κ.α..

60 λεπτά:

Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο έντερό σας, παρέχοντας μιας περαιτέρω ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης τη νεφρική αποβολή του ασβεστίου.

60 λεπτά:

Οι διουρητικές ιδιότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι (σας κάνει να πρέπει να κατουρήσετε). Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο που διαφορετικά θα πήγαινε στα κόκκαλά σας, καθώς επίσης το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό.

80 λεπτά:

Δεδομένου ότι η αναστάτωση μέσα σας πεθαίνει, θ' αρχίσετε να έχετε στέρηση ζάχαρης. Μπορεί να γίνετε οξύθυμοι ή και αργόστροφοι. Έχετε επίσης τώρα, κυριολεκτικά, κατουρήσει όλο το νερό που περιείχε η Coke , μαζί με τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες που το σώμα σας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει για να ενυδατώσει το σύστημά σας ή να χτίσει ισχυρά κόκκαλα και δόντια.

Στην υγειά σας!

Πως η Κόκα Κόλα και η Pepsi μας «ΒΟΗΘΟΥΝ»

Μπορεις να καθαρίσεις μια τουλέτα:

Καταβρέξτε με ένα κουτάκι Coca-Cola την λεκάνη της τουλέτας. 1 ώρα μετά θα λάμπει από καθαριότητα. Το κιτρικό οξύ της Coke εξαφανίζει όλες τις χρωστικές κιλήδες από τις πορσελάνες.

Μπορείτε να αφαιρέσετε την σκουριά από τον προφυλακτηρα του αυτοκινήτου σας:

Τρίψτε τον προφυλακτήρα με ένα τσαλακωμένο αλουμινόχαρτο, βουτηγμένο στην Coca-Cola

Καθαρίστε τους πόλους της μπαταρίας του αυτοκινητου από την διάβρωση:

Ρίξτε ένα κουτάκι Coca-Cola πάνω στους πόλους της μπαταρίας για να εξαφανίσετε την διάβρωση

Η σκουριά φεύγει με την πρώτη:

Απλώστε ένα πανί βουτηγμένο στην Coca-Cola στη σκουριά για λίγο χρονικό διαστημα

Μπορείτε να αφαιρέσετε το γράσσο από τα ρούχα:

Ρίξτε ένα κουτάκι Coke πάνω στον λεκε από γράσσο, μαζί με απορρυπαντικό, και τρίψτε το κυκλικά. Η Coca-Cola/Pepsi θα βoηθήσει να εξαφανιστεί ο λεκές

Μπορεί επίσης να εξαφανίσει την θολούρα από το παρμπρίζ σας

Αυτό το κατασκέυασμα το πίνουμε!

Φυσικά το χρησιμοποιούμε για να καθαρίζουμε και τους λεκέδες μας.

Και πληρώνουμε γι'αυτό!

Σωστά?

Πληροφοριακά:

Ο μέσος όρος pH των αναψυκτικών, π.χ. Coke & Pepsi είναι 3.4. Αυτή η ποσότητα οξύ είναι αρκετά δυνατή να διαλύσει δόντια και κόκαλα! Το σώμα μας σταματάει να χτίζει τα κόκαλα περίπου στην ηλικία των 30. Μετά από αυτή την ηλικία αρχίζει να διαλύει τα κόκαλα κάθε χρόνο μέσα από τα ούρα μας, εξαρτώμενο όμως πάντα από την οξύτητα του φαγητού που λαμβάνει. Το διαλυμένο ασβέστιο καταλήγει από τις αρτηρίες, τα αιμοφόρα αγγεία, το δέρμα, τους ιστούς και τα διάφορα όργανα, στα νεφρά με αποτέλεσμα την δημιουργία της πέτρας στα νεφρά.

Τα αναψυκτικά δεν έχουν καθόλου φυσικά στοιχεία (σε αντίθεση με τις βιταμίνες και το φυσικό νερό). Έχουν περισσότερη ζάχαρη, υψηλότερη οξύτητα και χρωστικά. Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να πίνουν ένα αναψυκτικό μετά από κάθε γεύμα.

Φαντάζεστε ποιο είναι το αντίκτυπο?

Το αντίκτυπο?

Το σώμα μας έχει μία ενδεικτική τιμή 37 C για την λειτουργία της χώνευσης των ενζύμων. Η θερμοκρασία των αναψυκτικών είναι κατά πολύ μικρότερη από 37, μερικές φορές είναι πολύ κοντά στο 0. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζεται η διαδικασία των ενζύμων και να δημιουργεί stress στο χωνευτικό μας σύστημα κι αυτό να χωνεύει λιγότερο φαγητό. Στην πραγματικότητα το φαγητό ζυμώνεται. Το ζυμωμένο φαγητό προκαλεί δυσοσμία, αέρια, αποσύνθεση και δημιουργεί τοξικά, τα οποία απορροφούνται από τα έντερα, κι έτσι περνάνε μέσα στο αίμα απ' όπου διοχετεύεται σε ολόκληρο το σώμα. Αυτή η εξάπλωση των τοξικών βοηθάει στην δημιουργία διαφόρων αρρωστιών.

Μερικά παραδείγματα:

Πριν μερικούς μήνες, έγινε ένας διαγωνισμός στο πανεπιστήμιο Delhi «Ποιος θα πιεί την περισσότερη Coke?' Ο νικητής ήπιε 8 μπουκάλια και πέθανε επί τόπου από την υπερβολική δόση «μελανικής διοξύνης» στο αίμα του και μη επαρκής οξυγονώσεως. Από τότε, ο πρύτανης απαγόρεψε τα αναψυκτικά από την καντίνα του πανεπιστημίου.

Κάποιος έβαλε ένα σπασμένο δόντι σε ένα μπουκάλι Pepsi όπου μετά από 10 ημέρες αυτό διαλύθηκε! Τα δόντια και τα κόκαλα είναι τα μόνο ανθρώπινα όργανα που μένουν άθικτα αρκετό καιρό μετά από τον θάνατο μας.

Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει αυτό το αναψυκτικό στα ευαίσθητα έντερα σας και στο εσωτερικό του στομάχου σας που καταλήγει!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Η Βαρβαρότητα δεν είναι Τέχνη

Το 2007 ,ο Guillermo Vargas Habacuc, ένας ξεφτιλισμένος 'καλλιτέχνης' , πήρε ένα αδέσποτο σκυλί, το έδεσε με ένα κοντό σχοινί
στον τοίχο μιας Γκαλερύ 'τέχνης' και το άφησε να πεθάνει αργά απο την πείνα και τη δίψα:Για αρκετές μέρες, ο δημιουργός αυτής της απίστευτης βαρβαρότητας και οι επισκέπτες αυτής της Γκαλερύ 'τέχνης' στάθηκαν απαθείς θεατές της αγωνίας του δύστυχου ζώου,μέχρι που τελικά πέθανε από την εξάντληση αφού πρώτα βίωσε μια επίπονη, παράλογη και αδιανόητη δοκιμασία.
ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ???

Δεν είναι μόνο αυτό: η αξιότιμη Biennale κεντρικής αμερικής πήρε την αισχρή απόφαση , οτι η κτηνωδία που έκανε αυτό το υποκείμενο πρόκειτε για τέχνη , και κάλεσε τον Guillermo Vargas Habacuc να επαναλάβει την κτηνωδία του επισήμως στην Biennale του 2008.



ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ!!!
Υπογράψτε εδω: http://www.petitiononline.com/13031953/petition.html, δεν χρειάζετε να πληρώσετε, ούτε να υπογράψετε, αξίζει τον κόπο, να απαιτήσουμε το υποκείμενο αυτό να μην χρίζει καμίας εκτίμισης ούτε να αποκαλείται καλλιτέχνης για τη βάναυση πράξη του, και για την ευχαρίστισή και την απάθειά του με τον πόνο του άλλου.. Είναι πολύ εύκολο, δεαρκέι μόνο 10 δευτερόλεπτα και είναι αξιόπιστο!

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Προστασία από το κινητό!

Πάτα στο κινητό σου * # 0 6 # . . . θα σου εμφανιστεί το λεγόμενο ΙΜΕΙ(international mobile equipment identity)

Κοίτα τον 7ο και 8ο αριθμό Κωδικός αριθμός τηλεφώνου : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15

ΕΑΝ οι αριθμοί επτά & οκτώ είναι 02 ή 20 αυτό σημαίνει πως συναρμολογήθηκε στην περιοχή Emirates που είναι πολύ κακή ποιότητα
ΕΑΝ οι αριθμός επτά & οκτώ είναι 08 ή 80
αυτό σημαίνει πως κατασκευάστηκε στη Γερμανία που δεν είναι κακό
ΕΑΝ οι αριθμοί επτά & οκτώ είναι 01 ή 10 αυτό σημαίνει πως κατασκευάστηκε στη Φινλανδία που είναι καλό
ΕΑΝ οι αριθμοί επτά & οκτώ είναι 00 αυτό σημαίνει πως κατασκευάστηκε στο αρχικό εργοστάσιο που είναι η καλύτερη ποιότητα...
ΕΑΝ οι αριθμοί επτά & οκτώ είναι 13 αυτό σημαίνει πως συναρμολογήθηκε στο Αζερμπαϊτζάν που είναι πολύ κακή ποιότητα και πολύ επικίνδυνο για την υγεία!!!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Αφιερώστε ένα λεπτό απο τον χρόνο σας

ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΜΙΑ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ.

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ'ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ', ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ.Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΥΡΙΩΣ ΛΟΓΟΥΣ. ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ 'DONATING A MAMMOGRAM', ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ. Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΕΙΝΑΙ Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ:http://www.thebreastcancersite.com/clickToGive/home.faces?siteId=2
(ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΟΖ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ).
ΟΙ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΗΜΕΡΙΣΙΩΝ ΕΙΣΟΔΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤ. ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΡΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ .ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΞΕΡΕΤΕ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Γιατί "καίγονται" οι ΗΠΑ για τα Σκόπια ; Η αλήθεια !

Στον αμερικάνικο στρατό, κάποιοι χιουμορίστες υποστηρίζουν ότι ?όνο δύο είναι, τα ανθρώπινα κατασκευάσματα που διακρίνονται από το Διάστημα: το Σινικό Τείχος και το Camp Bondsteel. Το Σινικό Τείχος όλοι το γνωρίζουμε ,το Camp Bondsteel όμως πολλοί λίγοι.

Είναι η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στον κόσμο και βρίσκεται ακριβώς ..δίπλα μας. Στο Κόσσοβο !!Έχει έκταση 10.000 στρέμματα και βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Κοσσυφοπεδίου, στην πόλη Ουρόσεβατς στα σύνορα με την FYROM.Αμέσως μετά το τέλος των αεροπορικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, τον Ιούνιο του 1999, οι ΗΠΑ απαλλοτρίωσαν ?ε ταχείες διαδικασίες την έκταση και σε χρόνο ρεκόρ, από τον Ιούλιο ως τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, προχώρησαν στην κατασκευή της βάσης Camp Bondsteel και της μικρότερης αλλά εξίσου σημαντικής βάσης το Camp Monteith .

Η Kellogg Brown & Root, (θυγατρική της Halliburton) που κατασκεύασε το Camp Bondsteel για λογαριασμό του στρατού, ασχολείται ουσιαστικά ?ε τα πάντα, στις βάσεις, εκτός από τα καθαρά στρατιωτικά θέματα, χάρη σε ένα από τα ακριβότερα συμβόλαια που υπέγραψε ποτέ το Πεντάγωνο των ΗΠΑ.

Στην Halliburton ...ως γνωστό διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Dick Cheney, μέχρι το 2000, οπότε και παραιτήθηκε για να συμμετάσχει στην πολιτική καμπάνια των Ρεπουμπλικάνων, λαμβάνοντας ως αμοιβή 34εκατομ.δολάρια !!!!!!Κρίνοντας από την εξέλιξη της...ιστορίας , μάλλον σαν προκαταβολή μου φαίνεται και αυτό γιατί υπό τη διοίκηση του Cheney ως υπουργός Άμυνας η Halliburton πέρασε από την 74η στην 18η θέση στην κατάταξη των κύριων εργολάβων του Πενταγώνου.

Η Halliburton λοιπόν δραστηριοποιείται στα Βαλκάνια -μέσω θυγατρικών- εκτός από την παροχή υπηρεσιών στα αμερικανικά στρατεύματα στις βάσεις που ανέφερα και σε πλήθος έργων, με κύριο την μελέτη κατασκευής του αγωγού ΑΜΒΟ.Του ενεργειακού αγωγού δηλαδή, που επιθυμούν να λειτουργήσει το 2011 και θα μεταφέρει τα πετρέλαια της Κασπίας από το Μπουργκάς της Βουλγαρίας μέσω FYROM στο αλβανικό λιμάνι Βλόρα και από εκεί μέσω μεγάλων δεξαμενοπλοίων θα γίνεται η ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης και της Αμερικής.Η βάση στο Κοσσυφοπέδιο και η τοποθεσία που επελέγη για την οικοδόμησή της «συνέπεσε»(???) με τη διαδρομή του αγωγού AMBO
(Albania, Macedonia, Bulgaria Oil) και θεωρείται από στρατηγικής άποψης ως «κορυφαίας σημασίας» διότι έτσι ο αγωγός θα ελέγχεται οικονομικά και στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, ακόμη κι αν μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο.

Στην ουσία δηλαδή καθιστά τις ΗΠΑ ρυθμιστές της "κάνουλας"...Καταλαβαίνετε λοιπόν για ποιο λόγο .καίγονται οι ΗΠΑ ,τόσο για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, όσο και για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.Υπάρχει βέβαια και ένας άλλος εξίσου σημαντικός λόγος για τους ..ιθύνοντες της Αμερικανικής κυβέρνησης.Αφού όπως ανάλυσα , τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα (Halliburton ) διαπλέκονται με την πολιτική και τις στρατιωτικές παρεμβάσεις ,οι ιθύνοντες της κυβέρνησης Bush γίνονται ιδιαίτερα πιεστικοί, αφού αναμένεται να χάσουν την εξουσία στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2008.
Ό,τι προλάβουν στους επόμενους οκτώ μήνες.Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της πίεσης που μας ασκεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ για να κλείσει το θέμα της ονομασίας και όχι η ..δήθεν επιθυμία του Bush να κλείσει την προεδρική του καριέρα με μια ..διεθνή επιτυχία .Αυτές οι «παπαρολογίες» που προσπαθούν να "καλλιεργήσουν" τα ..έγκυρα(?) και μη ...καθοδηγούμενα (?) ΜΜΕ της χώρας μας είναι μέσα στα πλαίσια ενός γενικευμένου σχεδίου αποπροσανατολισμού των συμπολιτών μας . Βέβαια στο παιχνίδι μπαίνουν και κάποιοι από τους χορηγούς των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, πολλοί εκ των οποίων δεν επιθυμούν για ευνόητους διαπλεκόμενους λόγους να δοθεί τώρα συγκεκριμένη λύση, ελπίζοντας ότι με την αλλαγή στην διακυβέρνηση των ΗΠΑ τον Νοέμβριο θα έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν τους οικονομικούς συσχετισμούς (προς όφελος τους) στην περιοχή μας.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας όμως, είναι γνώστης όλων αυτών των πτυχών και πλήρως πεπεισμένος ότι η παρούσα συγκυρία φαίνεται η πλέον κατάλληλη, για να λυθεί το Σκοπιανό ευνοϊκά για τη χώρα μας.Αφού ..άντεξε στην τεράστια ..υπόγεια επίθεση που του έγινε , βρίσκετε πλέον τοποθετημένος στην σκακιέρα από θέση ισχύος.Αυτοί .καίγονται και όχι εμείς.
Εάν θέλουν έχει καλώς , εάν όχι ..Veto !!!


Πηγή: ‘Το Ποντίκι’

Η μεγαλύτερη Αμερικανική βάση στην Ευρώπη βρίσκεται στα Σκόπια.

Το Camp Bondsteel είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση που δημιούργησαν οι ΗΠΑ
μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Βρίσκεται στο Κόσοβο. Για την ακρίβεια καταλαμβάνει εκτάσεις στα εδάφη τόσο του Κοσσυφοπεδίου όσο και της ΠΓΔΜ, παρ’ ότι τα σύνορα των δύο προτεκτοράτων δεν είναι οριοθετημένα.
Κόσοβο - Σκόπια η μεγαλύτερη στον κόσμο βάση των ΗΠΑΜετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ έκαναν πολέμους ή επιχειρήσεις ευρείας κλίμακας στο Ιράκ, τη Σομαλία, τη Σερβία και το Αφγανιστάν. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αναζήτησαν διάφορες δικαιολογίες και προβλήθηκαν «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις», «τερματισμός βίας», «αποκατάσταση δημοκρατίας», «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», «αντιμετώπιση κινδύνων από όπλα μαζικής καταστροφής». Ύστερα από κάθε τέτοια στρατιωτική επιχείρηση η συζήτηση στρεφόταν στο ποια «σκοτεινή δύναμη» θα ήταν ο επόμενος στόχος. Ελάχιστη προσοχή δινόταν στο τι άφηναν πίσω τους. Με αυτόν τον τρόπο διέφευγε την προσοχή το προφανές: Αυτό που έμενε πίσω από κάθε στρατιωτική κινητοποίηση της υπερδύναμης ήταν στρατιωτικές βάσεις. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η μόνη στρατιωτική υπερδύναμη είχε να αντιμετωπίσει στο οικονομικό επίπεδο δύο πανίσχυρους ανταγωνιστές: την Ε.Ε. και τις χώρες της Ανατολικής Ασίας, μεταξύ των οποίων η Ιαπωνία και κυρίως η Κίνα.
Για να κατοχυρώσει τα κεκτημένα της νίκης στον Ψυχρό Πόλεμο η Ουάσιγκτον επέλεξε να αξιοποιήσει το μέγιστο πλεονέκτημά της. Τη στρατιωτική της ισχύ. Μέσω αυτής της ισχύος μπορούσε να εδραιώσει τη θέση της στην Ευρασία και να διασφαλίσει την παγκόσμια ηγεμονία της.Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ αποτέλεσε την «ειρηνική» διαδικασία για την οικοδόμηση στρατιωτικών βάσεων σε κρίσιμες περιοχές της Ευρασίας. Όπου αυτή η διαδικασία δεν ήταν εφικτή, η «πολιτική» συνεχιζόταν με άλλα μέσα. Τον πόλεμο.Πρώτος πόλεμος στον ΚόλποΠαρά τις διαβεβαιώσεις στους άραβες συμμάχους τους, οι αμερικάνοι δεν έφυγαν από τον Κόλπο μετά τον πρώτο πόλεμο. Ενδεχομένως ο Σαντάμ δεν εκθρονίστηκε το 1991 μόνο και μόνο για να παγιωθεί η αμερικάνικη στρατιωτική εγκατάσταση στην αραβική χερσόνησο. Ως αποτέλεσμα του πρώτου εκείνου πολέμου οι ΗΠΑ εγκαταστάθηκαν στρατιωτικά στις εξής χώρες:* Σαουδική Αραβία,* Κουβέιτ,* Μπαχρέιν,* Κατάρ,* Ομάν,* και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.Με τον τρόπο αυτόν οι ΗΠΑ πήραν απολύτως στα χέρια τους τον έλεγχο μιας πετρελαιοφόρου περιοχής, από την οποία νωρίς τη δεκαετία του 1970 είχε εκδιωχθεί η Βρετανία. Όπως συνόψισε τα αποτελέσματα του πρώτου πολέμου στον Κόλπο ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Ζ. Σιράκ, «οι
ΗΠΑ από εδώ και πέρα ελέγχουν τα ενεργειακά εφόδια των ευρωπαϊκών και ασιατικών οικονομικών δυνάμεων».Στα γιουγκοσλαβικά απομεινάριαΗ αμερικάνικη επέμβαση στη Βοσνία (1995) και το Κόσοβο (1999) προβλήθηκε ως δημοκρατική - ανθρωπιστική αντίδραση στην πολιτική εθνοκάθαρσης, για την οποία κατηγορήθηκε το σερβικό καθεστώς υπό τον Μιλόσεβιτς. Η αμερικάνικη στρατιωτική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, όμως, είχε αποτέλεσμα τη δημιουργία αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων σε:* Ουγγαρία,* Αλβανία,* ΠΓΔΜ,* Βοσνία,* και Κόσοβο (Camp Bondsteel).Παρεπόμενο των μεταπολεμικών ρυθμίσεων ήταν τα βήματα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι ήδη μέλη της συμμαχίας και οι ΗΠΑ με βάσεις που εγκατέστησε στις δύο χώρες (Κοστάντζα
, Μπουργκάς) βρέχουν τα πόδια τους στη Μαύρη Θάλασσα.Στα χνάρια του ΟσάμαΜετά την 11η Σεπτεμβρίου οι αμερικάνικες δυνάμεις κινήθηκαν αστραπιαία κατά του Αφγανιστάν προκειμένου να συλλάβουν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Πέραν των προσχημάτων, όμως, οι αμερικάνοι εγκαταστάθηκαν στρατιωτικά σε μια χώρα που συνδέει νότια, κεντρική Ασία και Μέση Ανατολή.Παρεμπιπτόντως είναι η χώρα που ο αμερικάνικος πετρελαϊκός κολοσσός *nocal σχεδιάζει να δημιουργήσει αγωγό για μεταφορά πετρελαίου από την Κασπία στον Ινδικό Ωκεανό ελέγχοντας με αυτόν τον τρόπο τον εφοδιασμό σε ενέργεια των χωρών της ανατολικής Ασίας. Επιπροσθέτως, πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν, οι αμερικάνοι εγκαταστάθηκαν στρατιωτικά στο υπογάστριο της Ρωσίας:* Ουζμπεκιστάν,* Κιργιστάν,* Τατζικιστάν,* Πακιστάν.Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, λοιπόν, μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ, με το «καλό ή με το ζόρι», έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν στρατιωτικά προγεφυρώματα στον «μέσο χώρο» που βρίσκεται ανάμεσα στην Ευρώπη από τα δυτικά, τη Ρωσία από τον Βορρά και την Κίνα από ανατολικά. Η «πρακτική αξία» αυτής της σφαίρας επιρροής είναι ότι δίνει στην Ουάσιγκτον πλεονέκτημα στην προσπάθειά της να ελέγξει τις ενεργειακές προμήθειες των οικονομικών της ανταγωνιστών, δηλαδή της Ε.Ε. και των χωρών της ανατολικής Ασίας (Κίνα).
(Σημείωση: Το κείμενο αυτό [παρ]ακολουθεί τη λογική του Zoltan Grossman, καθηγητή στο University of Wisconsin - Madison, όπως αναπτύσσεται σε μια μεγάλη σειρά άρθρων και βιβλίων του).«Μεγάλη Κυρία» στο ΚόσοβοKυκλοφορεί ως αστείο μεταξύ των αμερικάνων στρατιωτών που συμμετέχουν στις «ειρηνευτικές δυνάμεις» στα Βαλκάνια:– Ποια είναι τα δύο πράγματα που μπορεί να δει κανείς από το Διάστημα;– Το ένα είναι το Σινικό Tείχος. Το δεύτερο είναι το Camp
Bondsteel.Το Camp Bondsteel είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση που δημιούργησαν οι ΗΠΑ μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Βρίσκεται στο Κόσοβο. Για την ακρίβεια καταλαμβάνει εκτάσεις στα εδάφη τόσο του Κοσσυφοπεδίου όσο και της ΠΓΔΜ, παρ’ ότι τα σύνορα των δύο προτεκτοράτων δεν είναι οριοθετημένα. Άλλωστε οι αμερικάνοι δεν έλαβαν υπόψη τα σύνορα όταν σχεδίασαν την τεράστια αυτή βάση. Η τοποθεσία επιλέχθηκε με βάση τους σχεδιασμούς των κρίσιμης σημασίας ενεργειακών δρόμων που ήδη, πριν από το 1992, είχαν χαραχτεί στους χάρτες των μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών και του Πενταγώνου.Το Camp Bondsteel οικοδομήθηκε για να προστατεύει τον αμερικάνικων συμφερόντων διαβαλκανικό αγωγό
AMBO (Albania, Macedonia, Bulgaria Oil). Μια και μιλάμε όμως για συμφέροντα, ωμά οικονομικά συμφέροντα, ας συγκρατήσουμε δύο ονόματα εταιρειών: της Halliburton και της θυγατρικής της Brown & Root Services. Η μεν πρώτη ηγείται του κονσόρτσιουμ του αγωγού AMBO, η δε δεύτερη οικοδόμησε και παρέχει επιμελητειακή υποστήριξη στο κολοσσιαίο Camp Bondsteel
.Στα σερβικά ερείπιαΟ «πρίγκιπας του σκότους», όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσέινι, υπήρξε, μέχρι να ενδυθεί το φράκο του πολιτικού, «βασικός μέτοχος» της Halliburton. Για να μη ξεχνιόμαστε…Τον Ιούνιο του 1999, ως αποτέλεσμα των βάρβαρων και ισοπεδωτικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο στρατός των ΗΠΑ «απαλλοτρίωσε» περί τα 10.000 στρέμματα αγροτικής έκτασης, κοντά στο νοτιοανατολικό Κόσοβο, στην πόλη Ουρόσεβατς, επάνω στα αδιευκρίνιστα σύνορα με την ΠΓΔΜ, και άρχισε την κατασκευή του στρατοπέδου.Το Camp Bondsteel σήμερα αποκαλείται από τους αμερικάνους «
Grand Dame» (Μεγάλη Κυρία), ετοιμάστηκε μέσα σε τρία χρόνια, εκτείνεται και στις δύο πλευρές των υποτιθέμενων συνόρων με την ΠΓΔΜ και εξυπηρετεί περισσότερους από 7.000 στρατιώτες, δηλαδή τα τρία τέταρτα του συνόλου της δύναμης που διατηρούν οι ΗΠΑ στην περιοχή.Το οδικό δίκτυο μέσα στο στρατόπεδο ξεπερνά τα 25 χιλιόμετρα, που οδηγούν στα περισσότερα από 300 κτίρια. Το στρατόπεδο είναι τόσο μεγάλο, ώστε χωρίζεται σε κεντρική, μέση και έξω περιοχή. Υπάρχουν υπαίθριοι χώροι αναψυχής, όπως και κλειστές αίθουσες για σπορ που είναι προσβάσιμες 24 ώρες το 24ωρο. Υπάρχουν επίσης εκκλησία, βιβλιοθήκη, αλλά και το καλύτερα εξοπλισμένο νοσοκομείο της Ευρώπης!Σε αυτό το στρατόπεδο, ανάμεσα στα άλλα, σταθμεύουν 55 ελικόπτερα Black Hawk και Apache. Αν και δεν δημιουργήθηκε διάδρομος προσγείωσης αεροσκαφών, ο χώρος επιλέχθηκε επειδή ακριβώς έχει τη δυνατότητα επέκτασης και, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, πολύ σύντομα θα μεταφερθεί εκεί η αμερικάνικη αεροπορική δύναμη που σταθμεύει στο
Αβιάνο της Ιταλίας. Πέριξ του Camp Bondsteel ο αμερικάνικος στρατός ελέγχει 350 χιλιόμετρα δρόμων και 75 γέφυρες. Όλα αυτά γίνονται με τη δημιουργία φυλακίων και με επίγειες και εναέριες περιπολίες.Μια πόλη - κράτος!Την εργολαβία της κατασκευής ανέλαβε η Brown & Root Services Corporation. Για την κατασκευή δούλεψαν 24 ώρες το 24ωρο επί τρία χρόνια πάνω από 1.000 αμερικάνοι μηχανικοί και περισσότεροι από 7.000 αλβανοί εργάτες.Σήμερα η Brown & Root Services εξασφαλίζει τη λειτουργία του στρατοπέδου. Φροντίζει για την παροχή 600.000 γαλονιών νερού τη μέρα και ηλεκτρισμού για τις ανάγκες μιας πόλης 25.000 κατοίκων. Φροντίζει για τη λειτουργία 1.200 πλυντηρίων ημερησίως, καθώς και για την παρασκευή 18.000 γευμάτων. Το προσωπικό που απασχολεί η
Brown & Root Services ξεπερνά τα 10.000 άτομα και είναι κυρίως αλβανοί, οι οποίοι, για να… «αποφευχθούν οι πληθωριστικές πιέσεις» στην οικονομία της περιοχής, αμείβονται με 2 δολάρια την ώρα.Όπως λένε οι ίδιοι οι αμερικάνοι που βρίσκονται στην περιοχή, η εχθρότητα που αντιμετωπίζουν οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στο γεγονός πως το Camp Bondsteel φαντάζει ως μια περιοχή η οποία βρίσκεται 100 χρόνια μπροστά από τον χώρο που την περιτριγυρίζει. Ο τόπος γύρω από το στρατόπεδο είναι πάμπτωχος με τον δείκτη της ανεργίας να φτάνει το 80%.Τι γυρεύει μια τέτοια στρατιωτική εγκατάσταση μέσα σε μια περιοχή που «βρίσκεται 100 χρόνια πίσω»; Ας επισημάνουμε δύο αναφορές της «Ουάσιγκτον Ποστ» για το Camp Bondsteel:* Είναι ένα φανερό σημάδι ότι οι ΗΠΑ έχουν αναλάβει μείζονες δεσμεύσεις στην περιοχή και σχεδιάζουν να παραμείνουν επί μακρόν.* Η αυξανόμενη αστάθεια στη Μέση Ανατολή υποχρεώνει τις
ΗΠΑ να έχουν βάσεις και ελευθερία πτήσεων πάνω από τα Βαλκάνια γιατί άραγε;

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Απίστευτο και όμως Αληθινό



Αναρωτιέμαι πώς γίνεται και δεν έχω βρει την απάντηση ακόμα… φίλοι προγραμματιστές Και λοιποί γνώστες ….κάντε το παρακάτω πείραμα
Και εξηγείστε μου πώς γίνεται αλλιώς να πάρουμε ένα τηλέφωνο τον Bill Gates να μας πει…..

Ανοίξτε ένα έγγραφο Word και γράψτε : =rand(200,99)
…..Πατήστε Enter και περιμένετε 2-3 δευτερόλεπτα….

Λέγεται πώς η Microsoft προσφέρει αμοιβή σε όποιον καταφέρει να το εξηγήσει!!!!!!

ΦΡΑΟΥΛΕΣ & ΑΙΜΑ

Ενώ σ' όλη την Ελλάδα η αγροτική οικονομία μαραζώνει, στην Ηλεία τα τελευταία τρία χρόνια συντελείται ένα μικρό οικονομικό θαύμα. Με πρωτοποριακές καλλιέργειες, καλύτερες ποικιλίες φρούτων και ευρωπαϊκή αντίληψη στη διακίνηση κι οργάνωση, οι αγρότες ανοίγουν νέες αγορές, διπλασιάζοντας τα εισοδήματά τους. Δίκαια, λοιπόν, αποκαλούν τη φράουλα «κόκκινο χρυσό». Κι εμείς αυτόν αναζητούσαμε όταν κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες στη Νέα Μανωλάδα. Το χρυσαφι ήταν όντως κόκκινο αλλά όχι τόσο από τη φράουλας, όσο από το αίμα.
Έρευνα: Ντίνα Δασκαλοπούλου, Μάκης Νοδάρος

Η Νέα Μανωλάδα είναι η «πατρίδα της φράουλας». Βγάζει το 90% της εθνικής παραγωγής. Ενα πραγματικό αρχοντοχώρι, με φαρδείς δρόμους και καλοκαμωμένα σπίτια και δυο πλατείες για την απογευματινή βόλτα. Το χωριό είναι μικρό: 2.000 κάτοικοι, 3.500 με τους μετανάστες. Το καλοκαίρι άλλοι 1.500 ξένοι εργάτες συρρέουν εδώ από όλη την Πελοπόννησο για την συγκομιδή του καρπουζιού. Το χωριό έχει 30 μικράκια στο νηπιαγωγείο κι ένα δημοτικό σχολειό με 100 περίπου παιδιά. Για γυμνάσιο και λύκειο πηγαίνουν σε άλλα, μεγαλύτερα χωριά. «Αλλά δεν έχουν αγωνία, δεν έχουν άγχος τα δικά μας τα παιδιά. Το μέλλον τους το εξασφαλίζει η γη». Το χωριό έχει κάποια εμπορικά, μερικές καφετέριες και κάποια ταβερνεία. Αυτή είναι όλη κι όλη η ζωή του. Απλή, λιτή, συμμαζεμένη. Νοικοκυρεμένη. Επιτέλους και μια ιστορία επιτυχίας. Επιτέλους και κάποιοι έλληνες δουλευταράδες, ανοιχτόμυαλοι, ριζοσπαστικοί και πετυχημένοι. Οι αγρότες σε άλλες περιοχές της χώρας συζητούν «το φαινόμενο του κόκκινου χρυσού» ενώ τα πιο έγκυρα εξειδικευμένα έντυπα εξαίρουν «την αλλαγή νοοτροπίας, το πνεύμα συνεργασίας και εξωστρέφειας των παραγωγών». Ενθουσιασμένοι οι ευρωπαίοι διακινητές, ξετρελαμένοι οι ευρωπαίοι καταναλωτές. Πως το καταφέρνουν; Τι διαθέτουν ετούτοι οι Πελοποννήσιοι που σε όλους τους άλλους διαφεύγει;

Οι άνθρωποι εδώ είναι ανοιχτόκαρδοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπει ξένος στον καφενέ και να μην τον κεράσουν λίγο από το εξαιρετικό κόκκινο κρασί τους ή έναν μεζέ από τη σούβλα τους. «Η ζωή μας άλλαξε το 2005 με την συμμετοχή μας στην Fruit Logistica» δηλώνουν οι πρωτοπόροι αυτοί αγρότες. Οπου «Fruit Logistica» η μεγαλύτερη έκθεση φρούτων και λαχανικών που γίνεται κάθε χρόνο παγκοσμίως! Κι έχουν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι: αν συνεχιστεί η καλή πορεία του προϊόντος και τα επόμενα δυο χρόνια, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις στην περιοχή θα φτάσουν τα 10.000 στρέμματα!Μόνο μια μικρούλα λεπτομέρεια αμαυρώνει αυτήν τη χρυσή επιχειρηματική εικόνα. «Αντιμετωπίζουμε οξύ στεγαστικό πρόβλημα με τους εργάτες» δηλώνουν οι παραγωγοί στα ευρωπαϊκά φόρα. Οπότε, σχεδιάζοντας ένα διήμερο στην ιστορία της ελληνικής επιτυχίας, λέω να ξεκινήσω από τα πιο σκούρα για να τελειώσω με τα καλύτερα.
Αρχίζω λοιπόν με το «οξύ στεγαστικό πρόβλημα». Γύρω από το χωριό απλώνονται τέσσερις παραγκουπόλεις. Μια σε κάθε σημείο του ορίζοντα. Οδηγώ μέσα στο σκοτάδι που γίνεται ολοένα και πιο πυκνό. Στρίβω αριστερά και μπαίνω σε έναν καρόδρομο της συμφοράς. Δεν βλέπω τίποτα. Σβήνω τη μηχανή κι αφήνω τα μάτια μου να συνηθίσουν το μαύρο. Πρώτα διακρίνεις τα αστέρια. Και μετά το περίγραμμα των δέντρων. Κι ύστερα κάτι ακαθόριστους όγκους. Καλύβια, παράγκες, παραπήγματα. Κι ύστερα προβάλλουν οι σκιές. Δεν βλέπω πρόσωπα, δεν βλέπω μάτια.
Μόνο σφίγγω χέρια, κάποιος με χτυπάει στην πλάτη, μια γυναίκα γαντζώνει το μπράτσο μου. «Δεν πειράζει που δεν έχουμε φως, που δεν έχουμε νερό. Μεροκάματο δεν έχουμε». Μιλάει σπαστά ελληνικά, παρόλο που ζει ήδη 5 χρόνια στην Ελλάδα. Η ίδια δηλώνει τσιγγανοβουλγάρα από το Ρούσεν. Είναι κι άλλοι δικοί σου εδώ; «Πολλοί. Εδώ στη δικιά μας γειτονιά είναι Βούλγαροι, Τσιγγανοβούλγαροι και Ρουμάνοι. Παραπέρα, είναι από άλλες χώρες. Να φύγεις τώρα γιατί άμα σε δει το αφεντικό, δεν θα με πάρει ούτε αύριο στη δουλειά».

Συνήθως οι παραγκουπόλεις χτίζονται στις παρυφές του αστικού ιστού, αυθόρμητα και άναρχα. Εδώ το επιχειρηματικό δαιμόνιο ορισμένων ντόπιων πήγε ένα βήμα παραπέρα: νοικιάζουν τα χωράφια τους στους μετανάστες για να στήσουν την παράγκα. «Κάποιος ξερίζωσε μέχρι και το αμπέλι του για να στήσει τις ρουμς-του-λετ τενεκεδουπόλεις» λέει ένας κάτοικος που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. «100-150 ευρώ το μήνα πληρώνουν για να στήσουν το παράπηγμα που συνήθως παίρνει νερό και ηλεκτρικό – παρανόμως εννοείται – από κάποιο καλύβι όπου ο ιδιοκτήτης του χωραφιού βάζει τα εργαλεία του.
Εννοείται επίσης ότι πληρώνουν και το νερό και το ηλεκτρικό». Μια βόλτα στις παραγκουπόλεις της Νέας Μανωλάδας αρκεί για να επιβεβαιωθεί η πληροφορία.«Τώρα είναι πολύ καλά, δόξα στον Αλλάχ. Το πρόβλημα ήταν πιο παλιά, όταν έπρεπε να πάρουμε τις βεβαιώσεις. Κι έχω και καλό αφέντη, ο δικός μου με πληρώνει πάντα. Θα πάρετε ένα τσάι;» Στην παράγκα που ο Μοχάμεντ μοιράζεται μαζί με άλλους επτά συγχωριανούς του από το Μπαγκλαντές, η τηλεόραση παίζει χαμηλά βίντεο-κλιπ: μια γκόμενα χαριεντίζεται με τα κύματα και τραγουδάει. Στα μπανγκλά ασφαλώς και δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Γενικώς. Τι εννοείς για τις βεβαιώσεις; Και τι εννοείς ότι ο αφέντης σε πληρώνει; Και το εννοείς αυτό το «αφέντης», γαμώτο μου;Εννοεί ότι κάποιοι υπάλληλοι του δήμου πλούτισαν νομιμοποιώντας με πλαστά έγγραφα τους αλλοδαπούς εργάτες. Αυτό διαπιστώθηκε μετά από την έρευνα της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ η οποία απέδωσε ευθύνες, εκτός των άλλων και σε αιρετό εκπρόσωπο της τοπικής αυτοδιοίκησης, που γνώριζε αλλά σιωπούσε.
Στην κομπίνα συμμετείχαν και πολλοί ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων που έχουν δηλώσει επάγγελμα αγρότη. Πολλοί εξ αυτών χορηγούσαν έναντι 300-500 ευρώ εκάστη, δεκάδες υπεύθυνες δηλώσεις εργασίας στους αλλοδαπούς για δήθεν μεροκάματα που είχαν κάνει με σκοπό οι τελευταίοι να τις χρησιμοποιήσουν μαζί με άλλα έγγραφα του ΟΓΑ στην έκδοση αδειών παραμονής τους. Κι όταν ο Τζαμάλ είναι χαρούμενος γιατί απλώς πληρώνεται, εννοεί ότι το αφεντικό δεν τον καρφώνει στους μπάτσους στο τέλος της σεζόν.
Πρακτική διαδεδομένη και σε αυτήν την περιοχή, όπως και σε όλη την Ελλάδα.
Ο λαθρομετανάστης ή ο πρόσφυγας δουλεύει ολημερίς στο χωράφι σου. Τρεις μήνες μετά, όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής, τον καρφώνεις στον μπάτσο. Ο οποίος δεν τον έχει δει όλο το προηγούμενο διάστημα και, ξαφνικά, τον ανακαλύπτει! «Που είναι τα χαρτιά σου;» τον ρωτάει. «Δεν έχω χαρτιά», ψελλίζει αυτός. Ιδού πως εξατμίζεται το εργατικό κόστος, υπουργέ! Οδηγώ προς τον τρίτο καταυλισμό. «Από εδώ η κόρη μου η Σάσα. Είναι μεγάλο κορίτσι πιά και μας βοηθάει. Την παίρνουμε κάθε μέρα στα χωράφια». Ο περήφανος πατέρας ακουμπάει το χέρι του στον ώμο του μεγάλου κοριτσιού. Εκείνη παίζει τα μαλλιά της και μου χαμογελάει μέσα από τα σάπια δόντια της. «Πόσο χρονών είσαι;» Δεκαπέντε. «Σχολείο πας;» Ποτέ. «Στον γιατρό;» Παίρνει ντεπόν. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ήρθαν εδώ κάποιοι ακτιβιστές, έχουν να δουν γιατρό αυτοί οι άνθρωποι. Οπότε, πονάει κεφάλι; Ντεπόν. Πονάει στομάχι; Ντεπόν; Κάηκαν μαγειρεύοντας; Ντεπόν. Ζουν πολλά παιδιά εδώ στην τρίτη παραγκούπολη κι ακόμα περισσότερα ζουν σε μικρά διαμερίσματα στην Λάππα, την Βάρδα και τα γύρω χωριά. Ελάχιστα πηγαίνουν σχολείο – τα περισσότερα βγαίνουν από πολύ μικρά στη δουλειά. Με μειωμένο μεροκάματο. «Γιατί μαζεύει λιγότερες φράουλες. Φυσικό».
Πολύ φυσικό το θεωρεί ο μπαμπάς της Σάσας. Οπως κι ότι η Σάσα δουλεύει. Ο μπαμπάς, η μαμά και η Σάσα σηκώνονται κάθε μέρα στις 4. Πρώτη κίνηση να ανοίξουν την τηλεόραση. Στη δική τους παράγκα έχουν ρεύμα, έτσι κάθε πρωί μαθαίνουν τα νέα της πατρίδας. Πίνουν δυνατό τσάι – γάλα η Σάσα «γιατί είναι παιδί». Κι ύστερα πηγαίνουν στην κεντρική πλατεία της Μανωλάδας για να τους φορτώσει στην καρότσα το αφεντικό και να τους πάει στο χωράφι. Η οικογένεια είναι από τις τυχερές: καταρχήν έχουν δουλειά κι έπειτα δουλεύουν για τον ίδιο γαιοκτήμονα εδώ και χρόνια. Οι υπόλοιποι στην πλατεία περιμένουν να τους διαλέξουν. Πως; Με ποιά κριτήρια; Τα γερά μπράτσα και τις φαρδιές πλάτες, για τους άντρες που κουβαλάνε τα χώματα και σκάβουν τα χωράφια. Την ευλυγισία, για τις γυναίκες που σκύβουν ανάμεσα στα στενά αυλάκια του θερμοκηπίου για να μαζέψουν τις
φράουλες. «Η Ελλάδα μας κάνει την χάρη και μας ανέχεται. Στη Βουλγαρία η Σάσα και η γυναίκα μου θα ήταν πουτάνες κι εγώ άνεργος. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι και να φύγεις τώρα, σε παρακαλώ, γιατί θα έρθει το αφεντικό».Γύρω στις 6.30 το πρωί, οι τυχεροί της ημέρας έχουν στοιβαχτεί στις καρότσες των γαιοκτημόνων. Θα μαζεύουν ασταμάτητα φράουλες μέσα στα θερμοκήπια. Αν η θερμοκρασία έξω είναι στους 25 βαθμούς μέσα «στα πλαστικά» εκτινάσσεται στους 40°! Σκυφτοί πάνω από τα αυλάκια ξεχορταριάζουν και συλλέγουν τα φρούτα για επτά ώρες, με ένα μικρό διάλειμμα 15 λεπτών. «Φέρνουμε δικό μας φαγητό, όμως τώρα μας δίνουν νερό. Και μετά τις κινητοποιήσεις παίρνουμε περισσότερα χρήματα». Και τι παίρνετε Ελιά; 22 ευρώ, οκτώ λιγότερα από τον ανειδίκευτο. Κι όταν χρειαστεί να δουλέψουν υπερωρίες μετά τις 5 το απόγευμα μέχρι το βράδυ, παίρνουν 3,5 ευρώ την ώρα.
Ο Ελιά είναι Αλβανός και θυμάται ακόμα τις κινητοποιήσεις του 1999. Τότε οι Αλβανοί της περιοχής αντέδρασαν και οργάνωσαν την πρώτη απεργία. Ο κοινωνικός αυτοματισμός λειτούργησε και εκεί. Οι ξένοι εργάτες άρχισαν να δέρνονται μεταξύ τους και η πρώτη «εξέγερση» πνίγηκε στο αίμα. Το δικό τους αίμα. Όμως τελικά κέρδισαν. Λίγο μεγαλύτερα μεροκάματα και δροσερό νερό. Στις 2 το μεσημέρι η δουλειά σταματά. «Α, η οικογένεια είναι αξία. Εμείς τρώμε όλοι μαζί το μεσημέρι γύρω από το τραπέζι». Ο, ας τον πούμε, κυρ-Πέτρος είναι γύρω στα 50, βιαστικός και κουρασμένος. Η ρυμούλκα του τρακτέρ του είναι γεμάτη Πακιστανούς και Ινδούς. Θα τους ξεφορτώσει στην πλατεία για να γυρίσει σπίτι και να πει την προσευχή στο τραπέζι.
Από την καρότσα του κυρ Πέτρου πηδάει ο Τζεμάλ. Εμείς θα κάτσουμε για μεσημεριανό στο δικό του τραπέζι. «Πίσω στην πατρίδα διάβαζα ένα βιβλίο για τον Μεγαλέξανδρο. Για αυτό ήρθα στην Ελλάδα, επειδή οι ΄έλληνες είναι τόσο σπουδαίοι. Το χωριό μου στο Μπαγκλαντές λέγεται Κουμινλά. Με το πόδι πέρασα στο Πακιστάν. Μετά, πόδι πόδι, πήγα στο Ιράν. Μετά πάλι πόδι, στην Τουρκία. Σε κάθε χώρα πλήρωνα τον κομάντο 800 δολάρια. Κάθε χώρα, άλλο κομάντο. Αυτός ξέρει τα περάσματα και μας ταΐζει. Το πιο ακριβό πέρασμα είναι από Τουρκία σε Ελλάδα. Αυτό 2000 δολάρια». Πόσο άθλια μπορεί να είναι η ζωή στο χωριό του για να πουλήσει σπίτι και χωραφάκι ώστε να έρθει εδώ;
Εδώ μαγειρεύει με το ίδιο νερό που ποτίζονται τα χωράφια. Κοιμάται σε μια παλέτα με μια κουρελού. Το τζαμί του είναι μια παράνομη παράγκα. Δεν μπορεί να βγει για βόλτα γιατί φοβάται μήπως τον σταματήσει ο μπάτσος. Κι ακόμα χειρότερα, δεν είναι καθόλου ελεύθερος. «Δεν έχει σημασία. Δεν είμαι ελεύθερος, είμαι όμως ζωντανός. Στο Μπαγκλαντές έχει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι, όμως, όπως εδώ. Αν εκεί έρθει ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση θα σκοτώσει όποιον είναι Νέα Δημοκρατία». Ο Τζαμάλ, λοιπόν, παίρνει τα 22 του ευρώ και είναι ζωντανός στην Νέα Μανωλάδα. «Ξένος ως και στην χαρά του», κάθε απόγευμα πηγαίνει βόλτα στην κεντρική πλατεία, ψωνίζει δυο ψιλοπράγματα στο μίνι μάρκετ, τρώει παγωτό και πηγαίνει νωρίς στην παράγκα.
Δεν έχει πολλές σχέσεις με την τοπική κοινωνία ούτε εκείνη μαζί του. Εισπράττει το μεροκάματό του και μετά σαν κύριος πληρώνει τους λογαριασμούς του: 1 ευρώ την ημέρα για το νοίκιο της παράγκας, 3 ευρώ την ημέρα στον νταβατζή του (τον τοπικό μαφιόζο, δηλαδή, που εισπράττει τα χρήματα ως προστασία), 5 ευρώ την ημέρα για το φαγητό του. Βάλε σε αυτά και τα λεφτά που βάζει στην άκρη γιατί χρωστάει σε συγγενείς από τους οποίους δανείστηκε, για να πληρώσει τους τράφικερς που τον έφεραν στην Ελλάδα. Ο Τζαμάλ δουλεύει για 5 ευρώ την ημέρα. «Η τοπική κοινωνία είδε στους λαθρομετανάστες ένα εργαλείο με πολλαπλά οφέλη». Ο άνθρωπος που μας μιλάει, οδήγησε από την Νέα Μανωλάδα μέχρι την Κυλλήνη για να μας δει. Φοβάται να σπάσει τη σιωπή των χωριανών του, «που δουλεύουν υπό την προκλητική ανοχή των τοπικών αρχών». Σε αυτό το χωριό, που πνίγεται σε νέφη διοξινών και καταστρέφει με τα χημικά τον υδροφόρο του ορίζοντα, υπάρχει και μια μειοψηφία που αντιστέκεται. Και που προσπαθεί να κινητοποιήσει τις δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, την αστυνομία, την κεντρική εξουσία. «Είμαστε από χέρι χαμένοι. Τι να πεις όταν ο Δήμος αντί να χτίσει σπίτια για τους μετανάστες, παραχωρεί την έκταση για να χτιστεί γήπεδο του γκολφ; Τόσοι πολλοί είναι πιά οι παίκτες του γκολφ σε αυτή τη χώρα; Η, όταν ο αστυνομικός που καλείται να ελέγξει κάποιον τσιφλικά είναι συγγενής του;»
Οι πληροφορίες μας λένε πως οι μικροί γαιοκτήμονες «νοικιάζουν» με τη μέρα εργάτες, οι τσιφλικάδες όμως έχουν τους «δικούς» τους. «Οι τσιφλικάδες έχουν δημιουργήσει παράνομους, άθλιους καταυλισμούς με παραπήγματα από πλαστικό και καλάμια. Οι εργάτες πληρώνουν ενοίκιο για να ζουν χωρίς θέρμανση, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς πόσιμο νερό, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα υγιεινής. Και οι τσιφλικάδες παίρνουν πίσω το μεροκάματο που δίνουν στους εργάτες, εφαρμόζοντας την πρακτική των μεγάλων κλειστών ξενοδοχειακών μονάδων: μέσα στα χωράφια λειτουργούν παράνομα μίνι μάρκετ από τα οποία αναγκάζουν ο καθένας τους "δικούς του" εργάτες να ψωνίζουν καθημερινά διάφορα προϊόντα τα οποία δεν υπόκεινται σε αγορανομικό ή υγειονομικό έλεγχο».
Αυτή την πληροφορία (που ερχόταν συνεχώς από διαφορετικές πηγές, μετανάστες και κατοίκους) ακολουθήσαμε και για αυτό επιμείναμε να δούμε όλους τους καταυλισμούς. Τρεις μόλις μέρες αργότερα η πληροφορία θα επιβεβαιωνόταν: ο τσιφλικάς όταν αντιλήφθηκε την έρευνα του «Εψιλον» σήκωσε μέσα σε μια νύχτα το παράνομο μίνι μάρκετ και το μετέφερε σε μικρή ρεματιά, μακριά από τους ενοχλητικούς. Και όντως, δεν προλάβαμε να το δούμε με τα μάτια μας.
Αν τα άλλα τρία σημεία του ορίζοντα είναι σημαδεμένα από τις παράγκες, αν εκεί οι άνθρωποι ζουν σκυφτές και μισοελεύθερες ζωές, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για αυτό που θα έβλεπα στον τελευταίο και ίσως μεγαλύτερο καταυλισμό. Δεκάδες θερμοκήπια στη σειρά, αριθμημένα, περιφραγμένα με συρματόπλεγμα. Προβολείς φωτίζουν το κέντρο του καταυλισμού – μέσα στα θερμοκήπια κεριά. Κανένας δεν ξέρει πόσοι εργάτες ζουν εδώ. Είναι πάντως δεκάδες – μπορεί και 500. Στην άκρη του καταυλισμού οι τουαλέτες τους: παραπήγματα από καλάμια και πλαστικό με μια τρύπα στη μέση. Όλα τα λύμματα πέφτουν σε ένα μικρό ποτάμι που οδηγεί στην προστατευόμενη από τη συνθήκη Ραμσάρ λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου.
Είναι νύχτα και οι εργάτες κάνουν βόλτες, απλώνουν μπουγάδες, μαγειρεύουν. Κανένας δεν με προσκαλεί στην παράγκα για τσάι, κανένας δεν μου ανοίγει την πόρτα, κανένας δεν θέλει να μου μιλήσει. Οι γυναίκες με οδηγούν στους άντρες τους. Πολύ γρήγορα, πολύ συνοπτικά το άτυπο συμβούλιο μου ανακοινώνει μέσα στο μισοσκόταδο την ετυμηγορία του: «Να φύγεις αμέσως από εδώ. Για ό,τι θέλεις, να ρωτήσεις το αφεντικό.» «Πόσο χρονών είσαι», ρωτάω ένα αγόρι που στέκεται δεξιά μου με τα χέρια στις τσέπες. «Δεκατέσσερα», μου απαντάει. «Δουλεύεις;», ξαναρωτάω. «Ασφαλώς, δεν είμαι τεμπέλης».
«Τώρα κυρία πρέπει στ’ αλήθεια να φύγετε. Τώρα!».
Ο επιστάτης εμφανίζεται καβάλα στο μηχανάκι του και κόβει βόλτες γύρω από τον καταυλισμό. Είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών επιτηρητής, που εποπτεύει καθημερινά τους εργάτες.Ο ίδιος το επόμενο πρωί περιπολεί ασταμάτητα την παραγκούπολη όσο βρίσκομαι εκεί. Ο επιστάτης καβάλα γύρω γύρω από το συρματόπλεγμα και οι εργάτες να εξαφανίζονται μόλις με βλέπουν στη γωνία. Ο επιστάτης να μαρσάρει κι εγώ γονατιστή, έξω από την παράγκα να μιλάω σε ανθρώπους που βλέπω μόλις τα μάτια τους μέσα από μικρές τρύπες στο πλαστικό. Ο επιστάτης να στριφογυρίζει όλο και πιο κοντά και οι εργάτες να χώνονται όλο και πιο βαθιά στο θερμοκήπιο, που είναι το σπίτι τους.
Δεν ξέρω με πόσες διαφορετικές προφορές άκουσα το ρήμα «φοβάμαι». «Φοβάμαι» σε τόνο βουλγάρικο, «φοβάμαι» σε τόνο τσιγγάνικο, «φοβάμαι» σε τόνο ανατολίτικο. Φοβάμαι πάντως σε σπαστά ελληνικά. Και σε λίγο θα άρχιζα να φοβάμαι κι εγώ.Γιατί από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν έκανα ούτε ένα βήμα μόνη μου. Το σαραβαλάκι μου το ακολουθούσαν μονίμως ένα μαύρο αγροτικό πολυτελείας κι ένα μηχανάκι. Και πληροφορούμαι πως διάφορα περίεργα τηλεφωνήματα άρχισαν στις αρχές του τόπου.
«Τι είναι αυτοί οι Αθηναίοι ρουφιάνοι; Μαζέψτε τους». Στους εργάτες όλων των καταυλισμών έπεσε σύρμα να μην μας μιλάνε, να μην μας ανοίγουν τις πόρτες τους. Ακόμα χειρότερα, άρχισαν να εκτοξεύονται απειλές στους κατοίκους της Νέας Μανωλάδας από κάποια αόρατα μεγάλα αφεντικά. Κάπως έτσι μάθαμε πως στην περιοχή «με 2.000 ευρώ θα σε ξαπλώσουν κάτω». Το δυστύχημα είναι πως όταν εγώ τηλεφώνησα σε κάποιο μεγάλο αφεντικό, δεν δέχτηκε καν να με συναντήσει.
Έτσι, δεν είχα τη χαρά να συναντήσω «τον μεγαλύτερο Έλληνα φορολογούμενο αγρότη», όπως μου συστήθηκε. Και δεν μου έλυσε την απορία «τι ρόλο βαράω». Γιατί «ο μεγαλύτερος φορολογούμενος Έλληνας αγρότης» ξέρει, λέει, για ποιούς δουλεύω και ποιοί με έβαλαν να κάνω όσα κάνω. Πριν προλάβω να μάθω κι εγώ, μου έκλεισε το τηλέφωνο κατάμουτρα.Κι έτσι φεύγω από την Βουπρασία με πολλές απορίες. Οι «Stereo Nova» τραγουδούν δυνατά για την «τελευταία άκρη απ' το σχεδιάγραμμα της οικονομίας». Για τους λαθραίους, τους παράνομους, τους αόρατους εργάτες της Ευρώπης. Για όλους αυτούς που φτιάχνουν «το θαύμα της φράουλας» στην Ισπανία, το «θαύμα της ντομάτας» στη Νότιο Ιταλία, τον «κόκκινο χρυσό» στην Ελλάδα. Είναι «τα φαντάσματα μιας σκοτεινής κοινωνίας».

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΟΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ


Ένα άτομο 26 ετών αποφάσισε να πιει ένα φλιτζάνι καφέ. Πήρε ένα φλιτζάνι με νερό και το έβαλε στο φούρνο μικροκυμάτων για να το θερμάνει (κάτι που είχε κάνει και με άλλα πράγματα πριν). Δεν είμαι βέβαιη πόσο χρόνο έθεσε το χρονόμετρο, αλλά αυτός είπε ότι θέλησε να φέρει το νερό σε σημείο βρασμού.
Όταν το χρονόμετρο έκλεισε το φούρνο μικροκυμάτων, αφαίρεσε το φλιτζάνι από το φούρνο. Κοιτάζοντας το φλιτζάνι, παρατήρησε ότι το νερό δεν έβραζε, αλλά αμέσως το νερό στο φλιτζάνι "ανατινάχτηκε" στο πρόσωπό του.
Το φλιτζάνι παρέμεινε άθικτο έως ότου το έριξε από το χέρι του αλλά όλο το νερό είχε πεταχτεί στο πρόσωπό του λόγω της συγκέντρωσης της ενέργειας. Σε ολόκληρο το πρόσωπό του προκλήθηκαν φουσκάλες και εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού που μπορεί να αφήσουν μόνιμα το σημάδι τους. Μπορεί επίσης να έχει χάσει μερικώς την όραση στο αριστερό του μάτι.
Στο νοσοκομείο, ο γιατρός που τον παρακολουθούσε δήλωσε ότι αυτό είναι αρκετά κοινό περιστατικό και το νερό (μόνο του) δεν πρέπει ποτέ να θερμανθεί σε έναν φούρνο μικροκυμάτων.
Όταν το νερό θερμαίνεται με αυτόν τον τρόπο, κάτι πρέπει να τοποθετηθεί στο φλιτζάνι για να διασκορπίσει την ενέργεια που συγκεντρώνεται όπως: ένας ξύλινος αναδευτήρας, ένα φάκελο τσαγιού, κ.λ.π....
Είναι εντούτοις μια πολύ ασφαλέστερη επιλογή είναι να βράσει κανείς το νερό σε ένα βραστήρα.




Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Πανευρωπαϊκός αριθμό εκτάκτου ανάγκης : 112

Ελλιπής φαίνεται να είναι η ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τον πανευρωπαϊκό αριθμό 112, την υπηρεσία εκτάκτου ανάγκης (αστυνομία, ασθενοφόρο, πυροσβεστική), σύμφωνα με έρευνα της Εurostat που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Βάσει των στοιχείων της έρευνας, στην Ελλάδα, μόνο το 4% των πολιτών γνωρίζει ότι το 112 καλεί τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης από οποιοδήποτε σημείο της ΕΕ, ενώ μόνο το 1% έχει χρησιμοποιήσει τον αριθμό αυτό. Η κλήση του αριθμού 112, είτε από σταθερό, είτε από κινητό τηλέφωνο, είναι δωρεάν, ενώ ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται η δυνατότητα εντοπισμού της θέσης του καλούντος. Η λειτουργία αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική για όσους ταξιδεύουν στο εξωτερικό και δεν γνωρίζουν την ακριβή θέση του ατυχήματος.Σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat, μόνο το 22% των πολιτών της ΕΕ γνωρίζει ότι ο αριθμός κλήσης για τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης σε οποιοδήποτε σημείο της ΕΕ είναι το 112. Tα χαμηλότερα ποσοστά των πολιτών που γνωρίζουν την υπηρεσία 112, σημειώνονται στην Ελλάδα (4%), την Ιταλία και την Αγγλία (6%), στην Κύπρο και τη Μάλτα (11%). Αντιθέτως, τα υψηλότερα ποσοστά σημειώνονται στην Πολωνία, τη Λιθουανία και την Τσεχία (58%, 53% και 52% αντιστοίχως). Σημειώνεται, ωστόσο, ότι στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, όπως και στην Ελλάδα, ο αριθμός 112 προστέθηκε σε προγενέστερους αριθμούς υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, ενώ λίγες είναι οι χώρες στις οποίες το 112 υπήρχε, αρκετές δεκαετίες πριν, ως εθνικός αριθμός κλήσης για υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.Επίσης, τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους πολίτες χρειάστηκε να καλέσει έναν αριθμό έκτακτης ανάγκης κατά την τελευταία πενταετία. Το 40% περίπου αυτών των κλήσεων έγινε προς το 112.. Δύο στους τρεις συμμετέχοντες στην έρευνα πιστεύουν ότι σήμερα ο κόσμος δεν είναι επαρκώς ενημερωμένος για το 112, ενώ εκεί όπου ο κόσμος αναγνωρίζει το 112 ως εθνικό αριθμό έκτακτης ανάγκης, μόνο το 22% γνωρίζουν ότι μπορούν να καλέσουν τον εν λόγω αριθμό για όλες τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και από οποιοδήποτε σημείο εντός της ΕΕ.Επιπλέον, το ποσοστό των ερωτηθέντων που ενημερώθηκαν σχετικά με τον ευρωπαϊκό αριθμό έκτακτης ανάγκης 112 κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο κυμαινόταν από 6% στη Δανία και την Ελλάδα έως 56% στην Τσεχία.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογραμμίζει ότι οι εθνικές αρχές των κρατών-μελών πρέπει να μεριμνήσουν ώστε να ενημερώσουν τους πολίτες τους για την πανευρωπαϊκή υπηρεσία 112. Η Επίτροπος, αρμόδια για τις τηλεπικοινωνίες, Βίβιαν Ρέντινγκ, κάλεσε τα κράτη-μέλη να καταστήσουν πλήρως αξιόπιστη την υπηρεσία του 112 παντού στην Ευρώπη και να ξεκινήσουν εκστρατεία ενημέρωσης για το 112. «Ένας αριθμός έκτακτης ανάγκης που λειτουργεί αποτελεσματικά σε ολόκληρη την ΕΕ αποτελεί ζωτικό εργαλείο για την ασφάλεια των συμπολιτών μας.. Ειδικά για τους ταξιδιώτες, η προστασία σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης αποτελεί την άλλη όψη της ενιαίας αγοράς και των ελευθεριών που προσφέρει. Οι πολίτες πρέπει να μπορούν να καλούν τον ίδιο αριθμό έκτακτης ανάγκης οπουδήποτε και αν ταξιδεύουν στην Ευρώπη», δήλωσε η κ. Ρέντινγκ.Τέλος, η Επιτροπή σημειώνει ότι το 112 λειτουργεί σε όλες της χώρες της ΕΕ, πλην της Βουλγαρίας. Από το 1998, η ευρωπαϊκή νομοθεσία υποχρεώνει τα κράτη-μέλη να μεριμνούν ώστε όλοι οι τελικοί χρήστες των υπηρεσιών σταθερής και κινητής τηλεφωνίας να μπορούν να καλέσουν τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ατελώς, χρησιμοποιώντας τον αριθμό 112, ενώ από το 2003, οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών υποχρεούνται να διαβιβάζουν στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης τις πληροφορίες για τη θέση του καλούντος, προκειμένου να τους επιτρέψουν τον έγκαιρο εντοπισμό τους. Μεταξύ άλλων, η Επιτροπή προτείνει να καταστεί το 112 πιο προσπελάσιμο για τους χρήστες με αναπηρίες.