Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

G8 …..ΘΑ ΚΑΝΩ ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ….



G8 …..ΘΑ ΚΑΝΩ ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ….

«ΘΑ ΚΑΝΩ ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ»…. εκτός από τίτλο σε νέα τραγουδιστική επιτυχία της εκπομπής «Παρατράγουδα» , θα μπορούσε να είναι και η απόλυτη περιγραφή για τον τρόπο που οι αρχές επέβαλαν την τάξη στης 7 Ιουνίου στο Χάιλιγκενταμ.



Στις 7 Ιουνίου διεξήχθησαν διαδηλώσεις στο Χάιλιγκενταμ με μία θαλάσσια καταδίωξη στη Βαλτική, όπου μέλη της Greenpeace επιχείρησαν να εισβάλλουν με 11 φουσκωτά σκάφη στην απαγορευμένη θαλάσσια ζώνη γύρω από το θέρετρο. Μετά από καταδίωξη ταχύπλοο του Λιμενικού ανέτρεψε ένα φουσκωτό ρίχνοντάς τους δύο επιβαίνοντες στη θάλασσα. Οι αρχές συνέλαβαν 21 μέλη της οργάνωσης δυο εκ των οποίον τραυματίστηκαν και κατέσχεσαν 8 σκάφοι.
Παρά τις προσπάθειες φίμωσης, το μήνυμα των ακτιβιστών στην Ομάδα των Οχτώ «Άμεση Δράση για το Κλήμα» έφτασε στα αφτιά της κοινής γνώμης… Τώρα για τα αφτιά των ηγετών του G8 δεν μπορώ να πω αν ακούνε καλά.
Εξίσου έντονες ήταν και η από στεριά διαμαρτυρίες, 1000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο φράχτη που περιβάλει τον χώρο διεξαγωγής της συνόδου, εναντιώθηκαν με την περιβαλλοντική πολιτική των ισχυρών και ζήτησαν την διαγραφή του χρέους των φτωχών χωρών.
Η συνέχεια δεν ήταν καθόλου πρωτότυπη… η αστυνομία με τις γνωστές δημοκρατικές διαδικασίες ( αντλίες νερού, δακρυγόνα) προσπάθησε να απομακρύνει τα πλήθη.
Πολλές ακόμα κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Χάιλιγκενταμ, όπου συνολικά οι συλλήψεις έφτασαν τις 300!!
Και παρά την ακύρωση της μεγάλης πορείας που ήταν προγραμματισμένη για προχτές (7 Ιουνίου) με απόφαση του αξιότιμου Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, οι φωνές των ανθρώπων δεν φιμώνονται έτσι εύκολα. Τίποτα δεν στάθηκέ εμπόδιο στους 10.000 ανθρώπους που ένωσαν της δυνάμεις του στην απόλυτα επιτυχημένη διαδήλωση της περασμένης Τετάρτης.

Και τίποτα επίσης δεν μπόρεσε να σταματήσει 70.000 ανθρώπους να παραβρεθούν στην συναυλία που έγινε την Πέμπτη. Η Συναυλία διαμαρτυρίας έγινε στο Ροστόκ με τον Μπομπ Γκέλντοφ και τον πάντα ευαισθητοποιημένο Μπόνο των U2.

Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

ΒΙΒΙΕΝ ΓΟΥΕΣΤΓΟΥΝΤ











BIBIEN ΓΟΥΕΣΤΓΟΥΝΤ



Την περασμένη Τρίτη η Βίβιεν Γουέστγουντ ζορίστηκε πολύ. Θέλησε να παρουσιάσει στο κοινό της ένα είδος πολιτιστικού μανιφέστου, σε μορφή μονόπρακτου, στο οποίο η ίδια θα έπαιζε όλους τους ρόλους. Το θέμα της ήταν η Τέχνη, γενικώς, και η άποψή της ότι είναι μια μορφή έκφρασης αντικειμενική, όχι υποκειμενική, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Αν και ακαδημαϊκό το θέμα, ο κόσμος άρχισε να συρρέει στην ειδική τέντα που στήθηκε για το ωραίο δραματάκι.Η Βίβιεν ανέβηκε στη σκηνή και άρχισε να παίζει. Υποτίθεται ενσάρκωνε εναλλάξ τον Διογένη τον Κυνικό, την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, τον Αριστοτέλη και τον Πινόκιο. Χωρίς καν να αλλάζει τον τόνο της φωνής της υποδυόταν πότε τον έναν, πότε τον άλλο, σε μια συζήτηση που κύκλωνε διαρκώς το θέμα της λεγόμενης εννοιακής τέχνης, και ειδικότερα τις απόψεις του Μαρσέλ Ντισάν. «Στις τέχνες της αναπαράστασης δεν βλέπω τίποτε αξιόλογο αυτή την εποχή» είπε, σαν να χρησμοδοτεί.Αλλά, όπως γράφουν οι εφημερίδες, το κοινό βαρέθηκε. Οι ανιόντες φίλοι της μόδας (και φίλοι της Ντόροθι) που πήγαν για να θαυμάσουν την εκκωφαντική τους μούσα, άρχισαν να σηκώνονται επιδεικτικά και με στεναγμούς αποδοκιμασίας να αποχωρούν. Η Βίβιεν τραύλισε, σταμάτησε να υποδύεται το σχιζοφρενικό νευρόσπαστο, γύρισε στο κοινό και περίπου είπε:«Μα τι θέλετε επιτέλους; Υποτίθεται ήρθαμε εδώ να διαλογιστούμε για την Τέχνη, ως κάτι αντικειμενικό που απαιτεί τρομερή πειθαρχία και μέσα στο μικρόκοσμό της κρύβει μια ουσιώδη σύνοψη και μίμηση του κόσμου. Τι πάθατε και κάνετε έτσι; Δεν καταλαβαίνετε ότι δεν γίνεται από 'κεί που είμαι ο Διογένης να φεύγω από τη σκηνή, να βάζω ένα τούλι πάνω μου και να γυρνάω να κάνω την Ωραία Κοιμωμένη; Θέλει κόπο το ραπάνι, πρέπει να ζοριστείτε λίγο για να κοινωνήσετε του υψηλού νοήματος, πρέπει να ματώσετε και να εκπαιδευτείτε».Αλλά κανείς δεν θέλει να ματώσει την σήμερον ημέρα, ειδικά αν είναι καλοκαιρινό βραδάκι στο Λονδίνο, τα 'χεις φτύσει όλη μέρα στη δουλειά και σαν να μην έφτανε αυτό, μια σαλεμένη γρια πανκ σού λέει ξαναμασημένες μπούρδες περί τέχνης, με σκηνική αντίληψη μηδέν. Τα τριπάκια του καθένας στο σπίτι του. Το σημερινό κοινό σέβεται όλο και λιγότερο το σαλτάρισμα ή τις μονομανίες του καθενός, είναι ανυπόμονο, αγενές και αυστηρό -και καλά κάνει. Η ευμάρεια έχει δημιουργήσει έναν αχανή εσμό ημικαλλιτεχνών που ακκίζονται δημοσίως με βλακώδη αποτελέσματα. Και με δυσανάλογη πόζα. Τόνοι τέχνης παράγονται αβέρτα, σε όλους τους τομείς, και με ανήλεες προμόσιον προσπαθούν να πάρουν το χρίσμα της σοβαρής και να λεηλατήσουν την προσοχή του κόσμου. Είναι φυσικό το κοινό να αντιδρά σε αυτήν την πλημμυρίδα σπουδαιοφανών σκουπιδιάρηδων και η καχυποψία του να παίρνει μπάλα και τους ελάχιστους σοβαρούς, που φύσει, εφ' όσον είναι πειραματικοί και πρωτοποριακοί, δεν είναι εύληπτοι και οικείοι.Λογικό λοιπόν να πληρώσει η Βίβιεν τα τσιλιμπουρδίσματά της. Σύντομα έμεινε με ελάχιστα fashion victims στην αποδεκατισμένη τέντα και αναγκάστηκε να συντομεύσει την εποποιία της. Ενας δημοσιογράφος την πλησίασε και για να την παρηγορήσει της ζήτησε να κατονομάσει τα αγαπημένα της έργα τέχνης. Απάντησε:«Αγαπώ τους τελευταίους πίνακες του Τισιανού, ειδικά εκείνον με την Αρτεμη και τον Ακταίωνα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου».Μετά, σταμάτησε, δαγκώθηκε και κατέληξε:«Πάντως, κανένας μας δεν ξέρει τι πραγματικά είναι Τέχνη. Υποθέσεις κάνουμε και νομίζουμε ότι είναι καλό να διοργανώνουμε περισσότερα φεστιβάλ και να ενθαρρύνουμε τη δημιουργικότητα μέσα από τις κεντήστρες της Λιθουανίας. Ετσι όπως πάει το πράγμα, σύντομα θα καταλήξουμε να βιάζουμε Κοζάκους!».Θεότρελη γριά!