MONOΓΡΑΜΜΑ

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ'ακούς
δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ'ακούς
το χαμένο μου αίμα και το μυτερό , μ'ακούς
μαχαίρι
σαν κριάρι που τρέχει μες τους ουρανούς
και των άστρων τους κλώνους τσακιζει, μ'ακους
είμαι εγώ , μ'ακούς
σ'αγαπώ , μ'ακούς
σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
το λευκό νυφικό της Οφηλιας , μ'ακούς
που μ'αφήνεις , που πας και ποιος , μ'ακους
σου κρατεί το χέρι πάνω απ'τους κατακλυσμούς



Η κανείς η κι οι δυο μαζί, μ'ακους
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και , μ'ακους
της αγάπης
μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς , μ'ακους
σ'αλλη γη , σ'αλλο αστέρι , μ'ακους
δεν υπάρχει το χώμα , δεν υπάρχει ο αέρας
που αγγίξαμε , ο ίδιος , μ'ακους
και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ'αλλους καιρούς
από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες , μ'ακους
να τινάξει λουλούδι , μονο εμείς , μ'ακους
μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης , μ'ακους
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί , μ'ακους
με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Ακου , ακου
ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει - ακούς;
ποιος γυρεύει τον αλλο , ποιος φωνάζει - ακούς;
ειμ'εγω που φωνάζω κι ειμ' εγώ που κλαιω , μ'ακους
σ'αγαπω , σ'αγαπω...μ'ακους