Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Δίκη ΠΛΕΥΡΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

8 Δεκεμβρίου 2007

«Για το μήκος της φούστας»: «διήγημα» μιας «ψιλικατζού» με αφορμή το βιβλίο του Πλεύρη

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) επισημαίνει το ακόλουθο «διήγημα» μιας «ψιλικατζού» των blogs με αφορμή το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη.

DEMO
Δημοσιεύθηκε από x-psilikatzoy στις 2 Δεκεμβρίου 2007
http://xpsilikatzoy.wordpress.com/2007/12/02/0102122007/
Είναι λοιπόν ένας τύπος, που ο πατέρας του ήταν βιαστής. Μαζί με τα φιλαράκια του είχαν βιάσει όλες τις πιτσιρίκες του διπλανού χωριού, που τις περισσότερες τις σκότωναν αμέσως μετά. Αφού δικάστηκε, σάπισε στη φυλακή. Η κοινωνία καταδίκασε σύσσωμη τους εγκληματίες και ο γιος μεγάλωσε ορφανός σε ένα ψευτοδημοκρατικό και εχθρικό περιβάλλον.
Ο γιος λοιπόν, καθότι συγγραφέας, έκατσε και έγραψε ένα επιστημονικό βιβλίο 1400 σελίδων παρακαλώ, που έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Πόσο δηλαδή οι γκομενίτσες του κουνιόσαντε του μπαμπά, πόσο πουτάνες ήσαντε, πόσα πολλά λεφτά είχαν βγάλει, πόσο κακώς που δεν πρόλαβε να τις ξεκοιλιάσει όλες και το κυριότερο, πόσο μπάσταρδα είναι τα παιδιά τους και γιατί πρέπει να τα ξεκοιλιάσουμε μέχρι να αφανιστούν.
Το βιβλίο βγήκε στα βιβλιοπωλεία ενώ διαφημιζόταν (καθημερινά) από την τηλεόραση, από έναν τυπάκο που δήλωνε (καθημερινά) πόσο διαφωνεί με τις πράξεις του βιαστή, αλλά πως το κοινό οφείλει να μαθαίνει (καθημερινά) από την εκπομπή του, τα γεγονότα που οδήγησαν τον δράστη στα εγκλήματα. Τα χιλιάδες εγκλήματα για χρόνια. Προφανώς εν βρασμώ (καθημερινά).
Η κοινωνία, καθ’ ότι δημοκρατική, διχάστηκε. Επιτρέπεται να περιορίσουμε την ελευθερία λόγου; Επιτρέπεται να απαγορευτεί ένα βιβλίο; Να φιμώσουμε τις ιδέες; Τα τηλεπαράθυρα φούντωσαν. Κάποιοι πιο δημοκράτες απ’ τους άλλους, υποστήριζαν ότι ναι μεν τα εγκλήματα είναι καταδικαστέα, τα θύματα όμως, δεν έπρεπε να φορούν φούστες πάνω από το γόνατο. Οι περισσότεροι συμφώνησαν, δίνοντας παράδειγμα κάτι άλλες κοπέλες που μετακόμισαν πρόσφατα στο χωριό και που φορούν κόκκινα προκλητικά φουστάκια.
Ήρθαν εκλογές. Ο τηλεπλασιέ και ο γιος του συγγραφέα, έγιναν βουλευτές στο ίδιο κόμμα και καταδίκαζαν ομόφωνα τις ρατσιστικές ενέργειες. Συνέχιζαν όμως ακάθεκτοι τους αγώνες τους κατά της φούστας πάνω από το γόνατο, κατά της προκλητικής συμπεριφοράς των γυναικών και ιδίως των ξενόφερτων γυναικών με τα «βάρβαρα» ήθη.
Κάποτε, παρόλο που ως τότε ο συγγραφέας του βιβλίου ήταν στο περιθώριο χρόνια, για τις φρικαλέες απόψεις του, άρχισαν να του δίνουν βήμα. Δημοκρατία γαρ. Βγήκε στα τηλεπαράθυρα. Όχι για το βιβλίο μόνο αλλά γενικά για την άποψή του για τις ξένες γυναίκες με τις κοντές φούστες. Όταν κλήθηκε να πει την γνώμη του εξερράγη. Φώναζε: «αρνούμαι τον διάλογο με γραικύλους και υπάνθρωπους». Όλα αυτά, γιατί αν η φούστα σου ήταν πάνω από το γόνατο δεν ήσουν γυναίκα. Ούτε καν άνθρωπος. Φυσικά, αν δεν ήσουν απ’ το χωριό του και πλερέζες να φόραγες, δεν είχες καμία ελπίδα να συνομιλήσει μαζί σου. Νέα ήθη. Δημοκρατία γαρ.
Ο συγγραφέας κλήθηκε σε δίκη γι’ αυτό το βιβλίο από κάτι ψευτοδημοκράτες. Ο γιος του ως καλός δικηγόρος ανέλαβε την υπεράσπιση. Ο τηλεπλασιέ ως βουλευτής πια, συνέχιζε να δηλώνει πως διαφωνεί με το βιβλίο, αλλά το διαφήμιζε (καθημερινά) γιατί αυτή ήταν η δουλειά του. Ο αρχηγός του κόμματός τους απ’ την άλλη, συνέχιζε να καταδικάζει τον ρατσισμό αλλά και τις κοντές φούστες που μπορεί να προκαλέσουν τα καλά και τίμια χωριατόπουλα να βιάσουν.
Η κοινωνία παρέμεινε δημοκρατική. Από εκείνες τις δημοκρατίες που πλέον δεν γύριζες το κεφάλι σου απ’ την άλλη στο θέαμα των βιασμένων πτωμάτων. Ήσουν υποχρεωμένος να τα κοιτάζεις ξανά και ξανά. Μέχρι που τα συνήθιζες.
Από εκείνες τις δημοκρατίες που τα εγκλήματα ενός βιαστή παρότι καταδικαστέα, άρχισαν να εξετάζονται εξονυχιστικά, υπό επιστημονική πάντα σκοπιά, λαμβάνοντας το αξιογαμήσιμο του θύματος, ως ελαφρυντικό.
Από εκείνες τις δημοκρατίες που σύμφωνα με το επιστημονικό αυτό βιβλίο, ο μόνος τρόπος να γλιτώσει η κοινωνία τους μελλοντικούς βιασμούς, δεν είναι να καταδικαστούν οι δράστες αλλά τα αίτια που τους οδηγούν στα εγκλήματα: οι κοντές φούστες.
Από εκείνες τις δημοκρατίες που άρχισαν να αμφισβητούν τα εγκλήματα γιατί το επιστημονικό βιβλίο έλεγε πως όλα αυτά είναι φούμαρα δυο–τριών ελαφρών κοριτσιών. Παρόλα τα ντοκουμέντα.
Σύντομα, η δημοκρατία αυτή, προχώρησε παραπέρα. Τα ταμπού έσπασαν. Η αμφισβήτηση έγινε το νέο τρεντ. Κάθε δεδομένο και αλήθεια, μπορούσε να αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε ντυνόταν τον επιστημονικό μανδύα. Σωρεία επιστημονικών βιβλίων, έφεραν στην επιφάνεια εξωγήινους πολιτισμούς με ατράνταχτα επιχειρήματα, ιατρικές συνομωσίες που αποθάρρυναν τον κόσμο να εμβολιάζει τα παιδιά του ή να ακολουθεί τις θεραπείες των γιατρών, ενώ σύντομα η δύναμη των τηλεπαραθύρων έκανε τον κάθε μισάνθρωπο νομάρχη, υπέρτατο άρχοντα του χωριού. Πλήρης δημοκρατία απόψεων.
Οι εκάστοτε επιστημονικοί τηλε-εκδότες θησαύριζαν, ενώ χέρι-χέρι ακολουθούσαν τα κόμματα στην μάχη κατά της κοντής φούστας. Κανένα επιστημονικό δεδομένο δεν υπήρχε, που να μην είχε από δίπλα ένα άλλο να το αντικρούει. Καμιά κοντή φούστα δεν κυκλοφορούσε χωρίς να έχει δίπλα της έναν επίδοξο βιαστή με αρκετούς λόγους να βιάσει. Καμία δημοκρατική άποψη δεν υπήρχε, που να μην της δινόταν βήμα στα τηλεπαράθυρα, ώστε να εκραγεί αμέσως μετά για τους υπανθρώπους που την πλαισίωναν. Κάθε δημοκράτης κάτοικος, μετρούσε το μέγεθος της δημοκρατίας που μπορούσε να ασκήσει, σύμφωνα πρώτα με την καταγωγή του και έπειτα με τα εκατοστά που είχε υιοθετήσει για τις… φούστες.
Η δημοκρατική αυτή κοινωνία, επέμενε πως όλα έβαιναν καλώς. Πως το βιβλίο δεν έφερε κανένα έγκλημα για να κατηγορείται. Αντιθέτως, όπλισε τους χωριανούς με σκεπτικισμό απέναντι στις προκλητικές συμπεριφορές. Τα εγκλήματα τελικά, δεν είχαν τόση πολλή σημασία σε αυτή τη δημοκρατία. Ούτε οι δράστες. Τα εγκλήματα ήταν απλά το αποτέλεσμα μιας επιστημονικώς τεκμηριωμένης και προκλητικά αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς. Της κοντής φούστας.

Η νέα αυτή δημοκρατία, καλείται να αποφασίσει για το μήκος της φούστας. Επιστημονικά.

1 σχόλιο:

island είπε...

εξαιρετικό ποστ αγαπητή.Το θέμα με την δημοκρατία επειδή έχει καταντήσει σαν ουτοπική προσέγγιση των πραγμάτων είναι να μην προσπαθούμε να την εφαρμόσουμε με χουντικά μέσα.Οι ακροδεξιοί μπορούν να βγάζουν σκατά από το κεφάλι τους κάθε μέρα.Αν έχουμε εντριφίσει στα παιδιά κριτικό πνεύμα είναι σίγουρο ότι θα έχουν την κρίση να απομακρύνουν από τη ζωή τους και τη σκέψη τους αυτά τα παράσιτα.