Παρασκευή απόγευμα και οι ιδέες εξόδου μας είχαν στερέψει, αφού clubs, bars με γκλαμουράτο κόσμο και πολύ-παιγμένα hits τα βρίσκω αρκετά βαρετά και δεν με «έψηναν» καθόλου να βγω. Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η πρόταση της Νατάσσας για το Gourou Bar, στο οποίο κάνουν εμφανίσεις οι IMAM BAILDI.
Για όσους δεν γνωρίζουν τους Imam είναι τα αδέλφια Φαληρέα ο Ορέστης και ο Λύσανδρος οι οποίοι μας εξέπληξαν ευχάριστα μέσα στο 2007 κάνοντας το ντεμπούτο τους σαν IMAM BAILDI με το ομώνυμο cd τους.
CD στο οποίο περιέχονται 10 traks,εκ’ των οποίον τα 7 αντλούν υλικό από το μουσικό μας παρελθόν. Samples με της φωνές των Μανώλη Χιώτη και της Μαίρης Λίντα, Σοφίας Βέμπο και Ιωάννας Γεωργακοπούλου παντρεύονται ευχάριστα με «ταξιδιάρικές» λούπες, κανούργια bass line και νέα ρυθμικά μοτίβα. Η ξεχωριστή όμως πινελιά των Imam δεν στέκεται μόνο στο τεχνολογικό «πείραγμα» των κομματιών αφού δεν έχουν παραλείψει να βάλουν την υπογραφή τους και με φυσικά όργανα. Έτσι με προφανή σεβασμό και αγάπη προς το παρελθόν έχουν καταφέρει να φέρουν στο σήμερα «Τα ξένα χέρια» του Βασίλη Τσιτσάνη, το «Η ζωή μας είναι λίγη», το «Δε θέλω πια να ξαναρθείς», «Το Μινόρε της Αυγής»,
το «Ντυμένη σαν Αρχόντισσα», το «Πόσο λυπάμαι» και «Ο πασατέμπος» διατηρώντας, ωστόσο, όλη τη συγκίνηση του πρώτου ακούσματος.
Η αλήθεια είναι ότι συγκροτήματα που βασίζουν αρκετά μεγάλο μέρος του υλικό τους σε «στουντιακό» εξοπλισμό πάντα με κάνουν να έχω πολλούς ενδοιασμούς για το live τους. Αφού δύσκολα αποδίδουν την ατμόσφαιρα του δίσκου τους η οποία είναι αποτέλεσμα πολλών ωρών στο studio, realtime με ένα laptop και ένα synth. Στην περίπτωση των Imam διαψεύσθηκα αφού στο stage τον Ορέστη και των Λύσανδρο συνόδευαν άλλοι τέσσερις μουσικοί: δυο πνευστοί (ένας τρομπετίστας και ένας σαξοφωνίστας, με εξαιρετικές όμως επιδόσεις σε κλαρίνο και ασκομαντούρα), ένας ηλεκτρικός κιθαρίστας (ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του και την εναλλακτική του εμφάνιση δεν δίστασε να πιάσει και το μπουζούκι) και ένας μπουζουξής (σε ρόλο λαουτίστα όπου χρειαζόταν). Ο Λύσανδρος σε ρόλο ρυθμικό έπαιζε τουμπελέκι και άλλοτε ένα δικής του επινοήσεις set-up τύμπανων, που το αποτελούσαν ένα ταμπούρο, δυο κουδούνες, ένα ντέφι και ένα crush (προφανώς εμπνευσμένος από το στήσιμο των τυμπάλων). Ο Ορέστης ήταν στο κέντρο της σκηνής και πίσω από τους υπόλοιπους μουσικούς (στη θέση δηλαδή που σε συμβατικά σχήματα είναι ο drummer) με απλωμένα τον μείκτη του, το laptop και τα cd player. Από εκεί «φόρτωνε» της λούπες, Samples και έκανε και διάφορα άλλα μαγικά, όπως να ηχογραφεί επί τόπου φράσεις μουσικές, που έπαιζαν οι μουσική και να τις αναπαράγει μετά από λίγο σε διαφορετικά σημεία του κομματιού, πράγμα που έκανε το άκουσμα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα πλούσιο.
Ο Ορέστης επίσης εκτελούσες και χρέη dj πριν και μετά το live με ιδιαίτερα προσεγμένες και «ψαγμένες» επιλογές (για της οποίες ήμουν υποψιασμένη μήνες πριν όταν τον φιλοξένησε στην εκπομπή του ο Θ. Σαραντής στο Αθήνα 984 και είχα την τύχη να τους ρυθμίζω εγώ τα του ήχου) δημιουργώντας μια πολύ happy – party ατμόσφαιρα.
Για όσους δεν γνωρίζουν τους Imam είναι τα αδέλφια Φαληρέα ο Ορέστης και ο Λύσανδρος οι οποίοι μας εξέπληξαν ευχάριστα μέσα στο 2007 κάνοντας το ντεμπούτο τους σαν IMAM BAILDI με το ομώνυμο cd τους.
CD στο οποίο περιέχονται 10 traks,εκ’ των οποίον τα 7 αντλούν υλικό από το μουσικό μας παρελθόν. Samples με της φωνές των Μανώλη Χιώτη και της Μαίρης Λίντα, Σοφίας Βέμπο και Ιωάννας Γεωργακοπούλου παντρεύονται ευχάριστα με «ταξιδιάρικές» λούπες, κανούργια bass line και νέα ρυθμικά μοτίβα. Η ξεχωριστή όμως πινελιά των Imam δεν στέκεται μόνο στο τεχνολογικό «πείραγμα» των κομματιών αφού δεν έχουν παραλείψει να βάλουν την υπογραφή τους και με φυσικά όργανα. Έτσι με προφανή σεβασμό και αγάπη προς το παρελθόν έχουν καταφέρει να φέρουν στο σήμερα «Τα ξένα χέρια» του Βασίλη Τσιτσάνη, το «Η ζωή μας είναι λίγη», το «Δε θέλω πια να ξαναρθείς», «Το Μινόρε της Αυγής»,
το «Ντυμένη σαν Αρχόντισσα», το «Πόσο λυπάμαι» και «Ο πασατέμπος» διατηρώντας, ωστόσο, όλη τη συγκίνηση του πρώτου ακούσματος.
Η αλήθεια είναι ότι συγκροτήματα που βασίζουν αρκετά μεγάλο μέρος του υλικό τους σε «στουντιακό» εξοπλισμό πάντα με κάνουν να έχω πολλούς ενδοιασμούς για το live τους. Αφού δύσκολα αποδίδουν την ατμόσφαιρα του δίσκου τους η οποία είναι αποτέλεσμα πολλών ωρών στο studio, realtime με ένα laptop και ένα synth. Στην περίπτωση των Imam διαψεύσθηκα αφού στο stage τον Ορέστη και των Λύσανδρο συνόδευαν άλλοι τέσσερις μουσικοί: δυο πνευστοί (ένας τρομπετίστας και ένας σαξοφωνίστας, με εξαιρετικές όμως επιδόσεις σε κλαρίνο και ασκομαντούρα), ένας ηλεκτρικός κιθαρίστας (ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του και την εναλλακτική του εμφάνιση δεν δίστασε να πιάσει και το μπουζούκι) και ένας μπουζουξής (σε ρόλο λαουτίστα όπου χρειαζόταν). Ο Λύσανδρος σε ρόλο ρυθμικό έπαιζε τουμπελέκι και άλλοτε ένα δικής του επινοήσεις set-up τύμπανων, που το αποτελούσαν ένα ταμπούρο, δυο κουδούνες, ένα ντέφι και ένα crush (προφανώς εμπνευσμένος από το στήσιμο των τυμπάλων). Ο Ορέστης ήταν στο κέντρο της σκηνής και πίσω από τους υπόλοιπους μουσικούς (στη θέση δηλαδή που σε συμβατικά σχήματα είναι ο drummer) με απλωμένα τον μείκτη του, το laptop και τα cd player. Από εκεί «φόρτωνε» της λούπες, Samples και έκανε και διάφορα άλλα μαγικά, όπως να ηχογραφεί επί τόπου φράσεις μουσικές, που έπαιζαν οι μουσική και να τις αναπαράγει μετά από λίγο σε διαφορετικά σημεία του κομματιού, πράγμα που έκανε το άκουσμα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα πλούσιο.
Ο Ορέστης επίσης εκτελούσες και χρέη dj πριν και μετά το live με ιδιαίτερα προσεγμένες και «ψαγμένες» επιλογές (για της οποίες ήμουν υποψιασμένη μήνες πριν όταν τον φιλοξένησε στην εκπομπή του ο Θ. Σαραντής στο Αθήνα 984 και είχα την τύχη να τους ρυθμίζω εγώ τα του ήχου) δημιουργώντας μια πολύ happy – party ατμόσφαιρα.
2 σχόλια:
τις πληροφοριες που δινεις δεν τις ηξερα αν και νομιζω οτι εχω ακουει τραγουδια τους.. καλοι ειναι για τα δικα μου γουστα
Ωπα, άνοιξε το παραθυράκι !
Πριν, δεν με άφηνε !
Λοιπόν ΙMAM BAILDI ?
Ομολογώ οτι το είχα ακούσει σαν όνομα πριν καιρό. Δεν τους ξέρω όμως.
Θα με κάνεις να ψάξω να τους ακούσω.
Δημοσίευση σχολίου